De eeuwenoude traditie van nekverlenging bestaat al meer dan 1000 jaar. Deze vorm van lichaamsaanpassing wordt tot op de dag van vandaag nog steeds gebruikt door sommige volkeren in Azië en Afrika, en lijkt op korte termijn nergens heen te gaan. Maar waar komt deze traditie vandaan, en waarom blijven vrouwen kronkels om hun nek dragen?
In deze galerij duiken we diep in de eeuwenoude traditie van nekverlenging en brengen we je het verhaal van degenen die bekend staan als 'giraffenvrouwen'.
Mensen voeren al millennia lichaamsaanpassingen uit, waaronder tatoeages, piercings, voetbindingen en het afvlakken van de schedel. Nekverlenging is ook een vorm van lichaamsaanpassing.
Er wordt geschat dat het gebruik helemaal teruggaat tot de 11e eeuw in Zuidoost-Azië, maar het zou veel ouder kunnen zijn.
Nekringen komen zowel in Azië als in Afrika voor. De oorsprong van het gebruik blijven echter onduidelijk. Maar historici hebben wel enkele aanwijzingen waarom het begonnen is.
Sommige historici denken dat nekverlengingsringen als statussymbool worden gedragen door Zuidoost-Aziatische Padaung-stammen. De Padaung zijn een subgroep van de Kayan, die nu tussen Myanmar en Noordwest-Thailand leven.
Eén theorie is dat vrouwen hun nek gingen strekken in een poging om minder aantrekkelijk te worden voor zowel slavenhandelaren als om mannen van andere stammen te laten weten dat ze Padaung-vrouwen waren.
Er is ook een inheemse mythe die zegt dat de nekringen werden gebruikt als bescherming tegen tijgerbeten.
Een andere folkloristische theorie is dat Padaung vrouwen afstammen van de mythologische Moeder Draak en de ringen dragen om haar te vertegenwoordigen.
De meest aannemelijke verklaring heeft echter te maken met de associatie met schoonheid en rijkdom. Een vrouw met een verlengde nek wordt in deze stammen als aantrekkelijker beschouwd.
Bij de Padung-stam beginnen meisjes al op vijfjarige leeftijd met het dragen van halsringen.
Deze jonge meisjes krijgen een koperen spiraalhalsband van ongeveer 4,5 pond (2 kg) om hun nek.
Naarmate de jaren verstrijken, worden er ringen aan hun nek toegevoegd. Vorige ringen worden vaak verwijderd en vervangen door langere als de meisjes ouder worden.
Deze wisseling van haarspelden is een speciaal moment in het leven van een meisje, omdat het de enige keer is dat ze hun blote nek kunnen zien.
Een volledige set koperen spoelen bestaat vaak uit wel 25 spoelen. We hebben het dan over ongeveer 22 pond (10 kg) rond de nek.
Ondanks de naam wordt iemands nek niet echt verlengd. Het gewicht van de spoelen rekt de nek niet uit. In plaats daarvan doen ze de sleutelbeenderen in elkaar zakken, waardoor ook de bovenste ribben naar beneden worden gedrukt.
Het gewicht van de bustehouder duwt het sleutelbeen en de ribbenkast tot ongeveer 45 graden omlaag ten opzichte van hun normale positie, wat een aanzienlijke structurele verandering in het lichaam van de vrouw veroorzaakt.
De stembanden worden ook beïnvloed door deze lichaamsaanpassing. Het is niet ongewoon dat vrouwen die ze dragen een diepere stem hebben.
In werkelijkheid verlaagt deze lichaamsaanpassing de schouders in plaats van de nek te verlengen.
Het dragen van halsringen vereist enkele aanpassingen in de levensstijl. Vrouwen die een halsring dragen, kunnen bijvoorbeeld hun hoofd niet achterover buigen en moeten rietjes gebruiken om te drinken.
Terwijl het lichaam zich aanpast aan de aanpassing, zijn schaafwonden en blauwe plekken rond de nek niet ongewoon.
Als vrouwen de spiraaltjes verwijderen (bijvoorbeeld om ze te vervangen), zijn de nekspieren waarschijnlijk verzwakt en kan het moeilijk zijn om rechtop te staan.
Er zijn verkleuringen, littekens en zelfs schimmel aangetroffen in de nek van vrouwen na het verwijderen van ringen.
Overspel wordt bijvoorbeeld bestraft met het verwijderen van de ringen. Hierdoor kan een vrouw meestal niet meer staan vanwege verzwakte nekspieren.
Het oorspronkelijke thuisland van de Padaung, Birma (het huidige Myanmar) werd in 1962 onderworpen aan een militaire staatsgreep. Het nieuwe regime voerde wetten in om het land te moderniseren en het uitroeien van "primitieve" stammenpraktijken was een van hun doelen.
Als gevolg daarvan vervolgden ze de Padaung vanwege hun eeuwenoude gebruiken. De stam vluchtte naar Thailand, waar ze tot op de dag van vandaag in vluchtelingenkampen leven die inmiddels zelf toeristische trekpleisters zijn geworden.
"Giraffevrouwen" zijn de belangrijkste toeristische attractie in de provincie Mae Hong Son in Thailand. Het zijn echter vluchtelingen en de vrouwen krijgen slechts een klein deel van de inkomsten uit het toerisme.
De Padaung zijn niet de enigen die hun nek verlengen. Ndebele-vrouwen in zuidelijk Afrika dragen ook halsringen.
In tegenstelling tot de Padaung symboliseren de ringen die de Ndebele dragen de trouw van de vrouw aan haar man.
Naast hun nek dragen Ndebele vrouwen ook koperen en messing ringen om andere lichaamsdelen, waaronder armen en benen. De ringen (idzila genoemd) worden verwijderd als de echtgenoot overlijdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten