Duurste militaire voertuigen ter wereld
De moderne militaire industrie is een van de meest winstgevende ter wereld. De Verenigde Staten zijn de grootste afnemer van militaire uitgaven en zijn goed voor 38% van alle militaire uitgaven van de wereld. Maar ook landen als China, India, Rusland, en Saudi Arabië geven hier veel aan uit. Alles bij elkaar zal de militaire industrie in 2023 een waarde bereiken van $2.1 biljoen.
Lockheed Martin (in Maryland) is de grootste producent van militaire producten ter wereld, met 110.000 werknemers. Naast Lockheed en andere Amerikaanse bedrijven produceren internationale bedrijven als Almaz-Antey, Leonardo, BAE Systems, en Airbus ook de meest geavanceerde militaire techniek die er op de markt is.
1. F/A-18 Hornet (Canada)
Producent: McDonnell Douglas met Northrop (1974–1994), Boeing (1997–present)
Gebruikt door: Luchtmacht van Koeweit, Israël, Frankrijk, V.S., Canada en Zwitserland
Kosten: Programma $270.53 miljoen/$70.64 miljoen per unit* (FY2017)
De Hornet, oorspronkelijk geproduceerd door McDonnell Douglas, is de Canadese versie van de Amerikaanse F/A 18-Hornet. Deze beroemde straaljager werd toegekend aan McDonnell Douglas nadat het militaire bedrijf het New Fighter Aircraft Project won in 1980. De leveringen van de Hornet aan de Canadese troepen begonnen in 1982.
CF-18s zijn een belangrijk onderdeel van de NORAD (North American Aerospace Defense Command) troepen. De CF-18 Hornets zijn er in twee versies: A en B. De CF-18A is een straaljager bedoeld voor aanvallen aan de grond en voor een enkele bestuurder, er zijn 98 van gemaakt. De CF-18B is een straaljager voor twee inzittenden en wordt gebruikt voor training. Slechts 40 exemplaren zijn gemaakt. De CF-18As zijn ingezet bij missies tot 15 februari 2016.
2. Type 10 Tank (Japan)
Producent: Mitsubishi Heavy Industries
Gebruikt door: Japanse verdedigingstroepen
Kosten: Programma $890.4 miljoen/$8.4 miljoen per unit* (FY2014)
Deze next-generation tank is de belangrijkste tank binnen het Japanse leger. De type 10 is gemaakt door {TM:Toyota}} concurrent Mitsubishi, dat ook een militaire tak heeft, de Mitsubishi Heavy Industries. In vergelijking met andere tanks die worden ingezet door de Japanse landmacht heeft Type 10 enkele grote verbeteringen, vooral op het gebied van anti-tank verdediging.
De Type 10 heeft een operationeel bereik van bijna 500 kilometer en maakt gebruik van een nieuw type geweer, ontwikkeld in Japan zelf. De Type 10 heeft een geweer met lange loop van 50-55 kaliber. Dit nieuwe wapen kan worden gebruikt voor zowel JM33 APFSDS mortieren als NAVO munnitie (de standaard 120mm).
3. Typhoon-klasse onderzeeër [Akula class] (Russia)
Producent: Amur Shipyard, Sevmash
Gebruikt door: Russische en Indische zeemacht
Kosten: $1.55 miljard (FY1995)*
Akula betekent “haai” in het Russisch, een zeer toepasselijke naam voor dit sterke militaire voertuig. Deze Typhoon klasse onderzeeër werd in de Sovjet Unie, die deze onderzeeboot op kernenergie had ontwikkeld, om gedoopt tot Project Akula. Tot de Typhoon klasse behoren de grootste onderzeeërs die er bestaan, zelfs nog groter dan die van Amerikaanse bedrijven als Huntington Ingalls Industries.
![Typhoon-Class Submarine [Akula class] (Russia)@CcibChris / Twitter.com](https://magazine.education.investing.com/nl/wp-content/uploads/sites/9/2022/02/Article-Image-WorldMilitary-Typhoon-Class-Submarine.jpg)
Van de geplande zeven zijn er zes Typhoon klasse onderzeeërs ook daadwerkelijk ontwikkeld. De boten bieden plek aan 160 bemanningsleden. De ontwikkeling van de Typhoon klasse was het antwoord van de Sovjet Unie op de nieuwe Ohio klasse onderzeeboten die werd ontwikkeld door de Amerikaanse zeemacht tijdens de Koude Oorlog. Rusland stopte met plannen voor het aanpassen van de Typhoon klasse in 2012, omdat de kosten te hoog zouden zijn.
4. 8×8 Boxer Combat Reconnaissance voertuig (Australië)
Producent: Rheinmetall Defence
Gebruikt door: Australische leger
Kosten: Programma $5.2 miljard*/$24.64 miljoen per unit*
Dit gevechtsvoertuig bestaat sinds ongeveer 2010, maar de landen die achter de productie zaten veranderden net zo vaak als het design van de Boxer. De The Boxer was oorspronkelijk ontwikkeld door een bond van verschillende landen, in plaats van een enkel bedrijf zoals Lockheed of BAE, en de ontwikkeling is nu in handen van de OCCAR (Organization for Joint Armament Cooperation).
Australië is een van de gebruikers van het 8×8 gevechtsvoertuig. De Boxer was een van de twee voertuigen in de strijd om het Land 400 Phase contract, dat zou bepalen welk voertuig als vervanging van de ASLAV vloot zou worden ingezet door het Autralische leger. De Boxer won de wedstrijd en zal in 2021 257 ASLAV’s vervangen.
5. Northrop Grumman X-47B (VS)
Producent: Northrop Grumman
Gebruikt door: Amerikaanse leger
Kosten: Programma $813 miljoen/$405 miljoen per unit
Dit onbemande gevechtsvliegtuig (dat bekend staat als een UCAV) was onderdeel van het programma J-UCAS van bekende ontwikkelaar DARPA. Het is een jet vliegtuig zonder staart en met een zogeheten blended-wing body. Het vliegtuig kan in de lucht worden bijgetankt en opereert semi-automatisch. De eerste vlucht van de X-47B was in 2011 en vier jaar later werd het onderdeel van het Amerikaanse leger.
De X-47B moet echter nog worden getest in een echte gevechtssituatie. Er bestaan slechts twee exemplaren, en het Amerikaanse leger houdt deze in topconditie voor ‘toekomstige ontwikkelingen’. Northrop Grumman haalde het vliegtuig uit de MQ-25 competitie omdat er problemen zouden zijn met de contractvoorwaarden. De voorganger van de X-47B’s is de X-47A Pegasus.
6. P-8A Poseidon (India)
Producent: Boeing
Gebruikt door: Amerikaanse en Indische leger, Royal Australian Air Force, Royal Air Force
Kosten: Programma $33.638 miljard* (FY2013)/$256.5 miljoen per unit* (kosten inkoop FY2015)
De P-8 Poseidon (eerder bekend als de Multimission Maritime Aircraft) is gebouwd door Boeing en is een aanpassing van de 737-800ERX. De voornaamste gebruikers zijn het leger van de V.S. en India, de Royal Australian Air Force en de Royal Air Force. De Boeing P-8 wordt ingezet voor verschillende doeleinden zoals interdictie en het bestrijden van oorlogsvoering op land en in zee.
De P-8 is uitgerust met Harpoon antischip raketten, torpedo’s en een HAAWC ALA, die een Mark 54 torpedo onschadelijk kan maken op een afstand van ruim 9 kilometer. De P-8 heeft een aantal verbeterpunten ten opzichte van zijn voorganger, de P-3, op het gebied van luchtvaart en wapens. Het biedt ook een betere vliegervaring met minder uitstoot en turbulentie.
7. Le Terrible Triomphant-Class onderzeeër (Frankrijk)
Producent: DCNS
Gebruikt door: Franse marine
Kosten: Programma $17.1 miljard* (FY2009)/$3.1 miljard* (FY2009) voor Terrible
De Franse naam van deze Triomphant-klasse onderzeeër vertaalt zich naar “nucleaire lanceer onderzeeër van de volgende generatie”. De Terrible is ingezet vanaf 1997, de bouw ervan begon in 1986. De productie stopte in 2010, met vier klassen afgerond zoals ook was gepland.
De Triomphant klasse was ter vervanging van de Redoutable klasse, die al verouderd was. De Triomphant wordt ingezet door de Franse marine. Het nucleaire afweersysteem van de Terrible bevat M51 SLBM raketten (gemaakt door Boeing concurrent Airbus), en Exocet anti schip raketten en gewone torpedo’s. De Terrible hoort bij Le Vigilant, Le Temeraire, en Le Triomphant binnen dezelfde klasse.
8. F-35 Lightning II (VS)
Producent: Lockheed Martin, Northrop Grumman en BAE Systems
Gebruikt door: Amerikaanse luchtmacht, Amerikaanse Marine, Royal Air Force
Kosten: Programma $428.4 miljard* (tot 2044 per tien jaar), $1,196.4B voor operaties & onderhoud (tot 2077 per tien jaar) (schatting uit 2020)
De F-35 Lightning II is een klasse straaljager met enkele motor bedoeld voor een enkele inzittende, een stealth vliegtuig dat kan worden ingezet voor meerdere doeleinden waaronder aanvallen en lucht superioriteit missisies. De Lightning II straaljagers zijn gebouwd door Lockheed Martin in samenwerking met BAE Systems en Northrop Grumman en zijn er in drie varianten: A, B en C.
De Lightning II won het JSF programma contract in 2001, en versloeg hierbij op beroemde wijze de Boeing. De VS zijn de voornaamste gebruikers van de F-35, maar het programma werd gefinancierd door de NAVO en andere bondgenoten van de VS. De Amerikaanse luchtmacht gebruikt de Lightning II voor SEAD missiers (Suppression of Enemy Air Defense), vooral vanwege de geavanceerde systemen en sensoren van de straaljager.
9. TAI Anka (Turkije)
Producent: Turkish Aerospace Industries
Gebruikt door: Turkse leger
Kosten: Programma $200+ miljoen/$100 miljoen per unit
De TAI Anka, geproduceerd door Turkish Aerospace Industries, is een onbemand gevechtsvliegtuig dat erg lijkt op drones van General Atomics en Lockheed Martin. De TAI Anka is vernoemd naar de Zumrud-u Anka (in Turkish, the Anka kusu), een feniks uit de Turkse mythologie.
De TAI Anka wordt ingezet door het Turkse leger. Het basismodel, de Anka-A, is een MALE UAV (Medium Altitude Long Endurance Unmanned Aerial Vehicle). De Anka is een modulair platform geworden met satellietcommunicatie, synthetische diafragma radar en precisiewapens. Varianten van de Anka zijn onder andere de Anka-A, -B, -S, -1 en -2.
10. K2 Black Panther (Zuid Korea)
Producent: Hyundai Rotem
Gebruikt door: Republic of Korea Armed Forces
Kosten: $7.8 miljard (productie batch)/$8.5 miljoen per unit* (constant FY2009)
De K2 Black Panther is een gevechtstank van de laatste generatie, die zal worden ingezet door het leger van Zuid Korea. Het is ontworpen door de Agency for Defense Development, en de Producent is Hyundai Rotem (Rotem is onderdeel van Honda concurrent Hyundai als een militaire dochter onderneming).
Het voornaamste wapen van de Black Panther is een automatisch geladen 55 kaliber machinegeweer van 120mm. Het beschikt over soft-kill verdedigingsmechanismen in combinatie met een zeer geavanceerd composiet pantser. De productie van de Black Panther startte in 2013, en het Koreaanse leger kreeg de eerste exemplaren in 2014. Tot nu toe zijn er 100 geproduceerd. Nog eens 160 zijn momenteel in productie (106 in “Lot 2” en 54 in “Lot 1”).
11. Arleigh Burke DDG 51 Destroyer (USA)
Producent: Ingalls Shipbuilding, Bath Iron Works
Gebruikt door: Amerikaanse marine
Kosten: $1.843 miljard per schip* (DDG 114–116, FY2011/12)
De Arleigh Burke DDG 51 Destroyer is het vlaggeschip van de Arleigh Burke klasse, genoemd naar admiraal Arleigh Burke, een officier tijdens de Tweede Wereldoorlog en later Hoofd van de Marine Operaties. Het belangrijkste schip binnen deze klasse was geproduceerd toen de officier nog in leven was. Deze klasse van de DDG’s heeft tot nu toe 68 exemplaren. Zeven worden momenteel geproduceerd en nog drie meer zijn al besteld.
De Arleigh Burke klasse, geproduceerd door Huntington Ingalls Industries, is veel zwaarder bewapend en groter dan andere DDG’s. Het schip is ruim 150 meter lang, is in staat ruim 9000 kilo te verplaatsen en heeft meer dan 90 raketten aan boord. Enkele van de belangrijkste eigenschappen zijn een Aegis radar, ASW, anti-onderzeeër raketten, surface-to-air raketten en ASuW Harpoon raketten.
12. F-22 Raptor (USA)
Producent: Lockheed Martin Aeronautics, Boeing Defense, Space & Security
Gebruikt door: Amerikaanse luchtmacht
Kosten: Programma $67.3 miljard* (FY2010)/$150 miljoen per unit* (Kosten voor FY2009)
De F-22 Raptor is een tactisch gevechtsvliegtuig met dubbele motor, voor een enkele passagier, ontwikkeld voor de Amerikaanse luchtmacht. Er zijn in totaal 187 van deze straaljagers geproduceerd door Lockheed Martin en 8 testvliegtuigen. De F-22 werd geproduceerd tussen 1996 en 2011 en is een onderdeel van het Advanced Tactical Fighter Program.
De F-22 is een lucht superioriteit gevechtsvliegtuig. Het bevat signal intelligence, elektronische bewapening en mogelijkheden voor gevechten aan de grond. Hoewel Lockheed de wapensystemen en de basis leverde maakte Boeing de trainingssystemen, luchtvaart elektronica, brandstofsysteem en de vleugels. De Air Force heeft verklaart dat de F-22 cruciaal is voor de luchtmacht en bij luchtgevechten.
13. Queen Elizabeth-Class Aircraft Carrier (VK)
Producent: Aircraft Carrier Alliance
Gebruikt door: United Kingdom’s Royal Navy
Kosten: $7.6 miljard (budget beide schepen) (FY2019)*
De Queen Elizabeth klasse bestaat uit twee lucht dekschepen, een vernoemd naar Queen Elizabeth I en de andere naar de Prince of Wales. De HMS Queen Elizabeth was de eerste in haar klasse, gedoopt op 4 juli 2014. De klasse wordt gebruikt door de marine van het Verenigd Koninkrijk. De HMS Prince of Wales werd in gebruik genomen op 21 december 2017.
De schepen zijn uitgerust met een STOVL uitrusting en ze maken gebruik van de Lockheed Martin F-35B. De Prince of Wales was oorspronkelijk bedoeld met een CATOBAR uitrusting, maar de hoge kosten van dat project (bijna twee keer de oorspronkelijke inschatting) deden de Britse regering in 2012 besluiten om het plan te schrappen.
14. Sikorsky CH-53K King Stallion (VS)
Producent: Sikorsky Aircraft
Gebruikt door: Amerikaanse marine
Kosten: Programma $25 miljard* (FY2015)/$87 miljoen per unit*
De CH-35K King Stallion is een interessante uitzondering van de normale vliegtuigen van de Amerikaanse marine, die meestal worden ontworpen door Boeing, General Dynamics of andere Amerikaanse bedrijven. De King Stallion is gemaakt door Sikorsky Aircraft, een Russisch bedrijf. Sikorsky won de rechten op het contract van Boeing Vertol.
De King Stallion is een zwaargewicht goederen helikopter. Het verschil met de voorgaande varianten van de CH-53 is dat deze uitvoering een grotere cabine heeft, drie 7500PK motoren en nieuwe bladen van composiet. De King Stallion zal het grootste en zwaarste vliegtuig zijn binnen het hele Amerikaanse leger. De marine heeft 200 van deze helikopters besteld, waarvan de eerste werd geleverd in 2018.
15. Barracuda-klasse onderzeeër (Frankrijk)
Producent: Naval Group
Gebruikt door: Franse marine
Kosten: $9.9bn (FY2013) voor 6 units; $1,300m per unit* (FY2013)
Niet te verwarren met de gelijknamige General Dynamics schepen uit de Eerste Wereldoorlog, de Barracuda-klasse is nieuwer en bevat zeer geavanceerde wapens en luchtvaart technologie. Dit wordt ook wel de Suffren-klasse genoemd. De Barracuda-klasse is een nucleaire gevechts onderzeeër. Naval Group, een Franse scheepswerf, bouwde de klasse, die in gebruik zal worden genomen door de Franse marine, begin 2020.
De Barracuda-klasse gebruikt veel van dezelfde technologie als de Triomphant-klasse. Schepen binnen de Barracuda-klasse zijn uitgerust met anti onderzeeër raketten, gevechten op het land en aan de oppervlakte, het vergaren van informatie, speciale operaties (met mobiele pods die plaats bieden aan 15 eenheden) en missies in crisis management.
16. Chengdu J-10 (China)
Producent: Chengdu Aircraft Design Institute
Gebruikt door: People’s Liberation Army Air Force
Kosten: Programma $74 miljoen* (toegekend in 1982)/$28 miljoen per unit* (FY2010)
Hoewel Chengdu misschien niet zo groot is als andere enorme bedrijven in de militaire industrie, zoals Lockheed Martin, is het wel het bedrijf achter een van China’s meest indrukwekkende militaire vliegtuigen. De Chengdu J-10 (door de NAVO ook wel de “Firebird”genoemd) wordt in China wel de Menglong (“krachtige draak”) genoemd.
De J-10 is een lichtgewicht straaljager met enkele motor voor meerdere doeleinden, geschikt voor alle omstandigheden. Het heeft een canard ontwerp en een fly-by-wire besturingssysteem. De J-10 was aanvankelijk bedoeld als een gespecialiseerd gevechtsvliegtuig, maar kreeg later een gecombineerde rol bij zowel gevechten aan de grond als in de lucht.
17. Tu-95 “de Beer” Bomber (Rusland)
Producent: Joint Stock Company Tupolev
Gebruikt door: Russische luchtmacht
Kosten: Programma $103 miljoen*/$34.33 miljoen per unit*
Tijdens de hoogtijdagen van de Sovjet Unie baseerde het ontwerpbureau van Andrei Tupolev veel van de ontwerpen voor vliegtuigen op bestaande ontwerpen van Amerikaanse bedrijven. Met die reden is de Tupolev Tu-95 ook gebaseerd op de Boeing Superfortress B-29. De Tu-95 is een zwaar, strategisch gevechtsvliegtuig met vier motoren en een turboprop platform.
De Tu-95 werd in de jaren 50 in gebruik genomen en er wordt verwacht dat deze onderdeel blijft van de Russische luchtmacht tot 2040, misschien wel langer. De Tu-142 is de maritieme versie van de bommenwerper. De passagiers uitvoering van de Tu-95 is de Tu-114. Meer dan 500 Tu-95 vliegtuigen zijn gebouwd en daarmee is hij uniek in de wereld van
18. F-15 Eagle C (Israël)
Producent: McDonnell Douglas Boeing Defense Space & Security
Gebruikt door: U.S. Air Force, Royal Saudi Air Force, Japan Air Self-Defense Force, en de Israeli Air Force
Kosten: Programma $3.594 miljard/$65 miljoen per unit
De F-15 Eagle (ontworpen door McDonnell Douglas) bestaat al sinds 1976. Naast het dienen in de Amerikaanse luchtmacht is hij ook gebruikt door de Israeli Air Force, de Japan Air Self-Defense Force, en de Royal Saudi Air Force. De F-15C is een verbeterde versie van de basismodellen van de Eagle.
De F-15C is een superieure straaljager voor een enkele bestuurder, geschikt voor alle weersomstandigheden. In totaal zijn er 483 F-15C straaljagers gebouwd tussen 1979 en 1985, en de laatste 43 van de in totaal 483 exemplaren zijn voorzien van AN/APG-63(V)1 radar (een upgrade van de AN/APG-70 radar). De Israëlische en Koreaanse modellen krijgen in de nabije toekomst waarschijnlijk ook een upgrade, maar voor nu is de F-15 2040C nog slechts een prototype.
19. USS Gerald Ford (VS)
Producent: Newport News Shipbuilding
Gebruikt door: Amerikaanse marine
Kosten: Programma $11.5 miljard*/$40.2 miljard* (voor drie schepen)
De USS Gerald R. Ford, vernoemd naar President Gerald Ford (die dienst deed in het Pacific Theatre aan boord van het vliegdekschip de Monterey), is het vlaggeschip binnen haar klasse. Het schip is gemaakt door Newport News Shipbuilding en Nothrop Grumman. De bouw begon in augustus 2005.
De Gerald R. Ford-klasse is een grote verbetering ten opzichte van de Nimitz klasse. De USS Gerald R. Ford is uitgerust met een verbeterde radar, wapens en een EMALS (Electromagnetic Aircraft Launch System) ter vervanging van de stoom katapulten. De EMALS zorgt ook voor meer ruimte benedendeks, omdat er minder ruimte nodig is voor het genereren en opslaan van stoom voor lanceringen.
20. Mil Mi-24 (Rusland)
Producent: Mil Moscow Helicopter Plant
Gebruikt door: Russische luchtmacht
Kosten: Programma $1.953 miljard*/$15-$16 miljoen per unit*
De Mil MI-24, door de NAVO de “Hind” genoemd, is gebaseerd op de Amerikaanse helikopters en oorlogsschepen die werden ingezet tijdens de Vietnamoorlog. De meeste hiervan waren geproduceerd door Lockheed Martin, Boeing, en Vought. Mikhail Mil was de ontwerper van de Hind.
Mil kreeg aanvankelijk veel tegenwerking van hooggeplaatste leden van de Sovjet Unie, toen hij het idee voorlegde. Uiteindelijk wist hij Andrey A. Grechko, een Sovjet maarschalk, te overtuigen om een bijeenkomst te organiseren over de behoefte aan gewapende helikopter ondersteuning. De bijeenkomst van Grechko en Mil heeft ertoe geleid dat de Sovjet Unie het project van de MI-24 financierde.
21. MQ-4C Triton (VS)
Producent: Northrop Grumman
Gebruikt door: Amerikaanse marine
Kosten: Programma $12.7665 miljard*/$120 miljoen per unit*
De MQ-4C Triton is een lange afstands UAV die op grote hoogte kan vliegen. De Triton, gemaakt door Northrop Grumman, was ontwikkeld voor de Marine, die het gebruikt voor ISR missies bij kuststreken en boven de oceaan, samen met de Royal Australian Air Force. De Triton wordt ook ingezet bij zoek,- en reddingsmissies en doorlopend toezicht boven zee.
De Triton is een opvolger van de P-8 Poseidon, hoewel het ontwerp is gebaseerd op de RQ-4 Global Hawk. Anders dan de Global Hawk heeft de Triton nieuwe versterkingen aan de vleugels en de romp. De de-icing functie en lightning protection systemen hebben een upgrade gehad. Hierdoor is de Triton beter in staat om door de wolken te vliegen om schepen en andere doelen op zee in de gaten te houden.
22. Bell Boeing V-22 Osprey (VS/Japan)
Producent: Bell Textron, Boeing Defense, Space & Security, Boeing Rotorcraft Systems
Gebruikt door: U.S. Marine Corps, U.S. Air Force, U.S. Navy, Japan Ground Self-Defense Force
Kosten: Programma $35.6 miljard/$72.1 miljoen per unit (FY2015)
Na het mislukken van Operation Eagle Claw, een operatie ten tijde van de Iraanse Gijzelingscrisis van 1980, realiseerde het Amerikaanse leger dat er behoefte was aan een long-range, vertical-takeoff vliegtuig dat grote snelheden kon bereiken. De Bell Boeing V-22 Osprey is het resultaat van programma’s die enkele jaren bezig waren om precies zo’n vliegtuig te ontwikkelen.
De Osprey is een multimissie tiltrotor vliegtuig. Het bevat VTOL en STOL eigenschappen, waarbij het de functionaliteit van een helikopter combineert met de kracht van een turboprop vliegtuig (vooral op het gebied van lange afstanden en hoge snelheden). In 2020 waren er in totaal 400 exemplaren, en de productie is gestaag doorgegaan vanaf 1988. In 2021 krijgt de Marine de CMV-22B, een upgrade van de V-22 met COD.
23. Seawolf-Class onderzeeër (VS)
Producent: General Dynamics Electric Boat
Gebruikt door: Amerikaanse marine
Kosten: Programma $15 miljard* (FY2018)/$5 miljard per unit* (FY2018)
De Seawolf-klasse is een SSN klasse die wordt ingezet door de Amerikaanse marine. De productie van 29 stuks was gepland over een periode van 10 jaar, maar dit is naar beneden bijgesteld vanwege beperkingen van het budget aan het einde van de Koude Oorlog, naar slechts 3 onderzeeërs. Het is niet waarschijnlijk dat er nog meer schepen bij komen in de Seawolf-klasse.
De Seawolf klasse, gebouwd door General Dynamics , was oorspronkelijk ontwikkeld in 1989. Hij is sneller, groter en veel stiller dan de onderzeeërs van Los Angeles. De Seawolf-klasse biedt plaats aan meer wapens, bevat twee keer zoveel torpedo lanceerbuizen en heeft plaats voor wel vijftig UGM-109 Tomahawks. Deze zeeraketten worden gebruikt voor doelen op het zeeoppervlak en aan land.
24. B-2 Spirit (VS)
Producent: Northrop Grumman, Northrop Corporation, Hughes Aircraft Company
Gebruikt door: Amerikaanse luchtmacht
Kosten: Programma $44.75 miljard* (in 2004)/$737 miljoen per unit*
De B-2 Spirit, ook wel de Stealth Bomber genoemd, een een zware strategische bommenwerper, gebouwd door Northrop Grumman
Northrop Grumman Corporation
De B-2 Spirit is in staat om aanval missies uit te voeren op een hoogte van ruim 15 kilometer en heeft een bereik van 11000 kilometer, gebruik makend van interne brandstof. Met een keer bijtanken tijdens de vlucht kan de B-2 Spirit een afstand halen van ruim 19000 kilometer. Dit gevechtsvliegtuig werd voor het eerst ingezet in de late jaren 90, toen het werd gebruikt voor niet-nucleaire bommen op doelen aan land.
25. Nimitz-class aircraft carrier (VS)
Producent: Newport News Shipbuilding Company
Gebruikt door: Amerikaanse marine
Kosten: Programma $93.6 miljard (FY2019)/$9.36 miljard per unit* (FY2019)
Er bestaan tien exemplaren van de Nimitz-klasse op nucleaire energie, en deze zijn in gebruikt bij de Amerikaanse marine. Het vlaggeschip van de Nimitz is vernoemd naar admiraal Chester W. Nimitz, die diende als een bevelhebber van de U.S. Pacific Fleet tijdens de Tweede Wereldoorlog. De schepen binnen de Nimitz-klasse waren de grootste oorlogsschepen tot 2017, tot het uitbrengen van de U.S.S. Gerald R. Ford.
De Nimitz-klasse was gebouwd door Newport News Shipbuilding Company. De Nimitz-klasse is gebruikt vanaf de jaren 70. De klasse beschikt over CATOBAR configuratie en maakt gebruik van arrestor wires en stoomkatapulten voor zowel lancering als landingen. De Nimitz-klasse beschikt over snellere vliegdek functies en is in staat om meer vliegtuigen te lanceren dan voorgaande oorlogsschepen (die voornamelijk gebruik maakten van de STOVL configuratie).
26. Admiraal Kuznetsov vliegdekschip (Rusland)
Producent: Nikolayev South, Nevskoye Planning & Design Bureau
Gebruikt door: Russische marine
Kosten: Programma/unit kosten $2 miljard* (FY2018)
Admiraal Kuznetsov is een Russische klasse die is gewaagd aan de schepen binnen de Amerikaanse marine. De Admiraal Kuznetsov, vernoemd naar een admiraal van de vloot van de Sovjet Unie, is een TAVKR – wat betekent dat het een zwaar vliegdekschip is. Het schip is bedoeld om de Russische marine te beschermen en ondersteunen.
De Sovjet Unie was de eerste die de Admiraal Kuznetsov in gebruik nam na de lancering in 1985. Het schip was bedoeld als vlaggenschip binnen de klasse, maar de Sovjet Unie viel uiteen in 1991, voordat het tweede schip binnen de klasse, de Varyag, was voltooid. De Admiraal Kuznetsov werd hersteld in juli 2018, en dit proces is nog steeds lopend.
27. A-10 Warthog (VS)
Producent: Fairchild Republic
Gebruikt door: Amerikaanse luchtmacht
Kosten: Programma kosten $33.15 miljard* (FY2020) / unit kosten $46.3 miljoen* (FY2020)
De A-10 Thunderbolt II staat beter bekend onder zijn bijnaam de Warthog (of simpel “The Hog”). De Warthog was ontworpen voor het ondersteunen van bondgenoten en het aanvallen van tanks en andere bewapende voertuigen. De Warthog biedt ook snelle ondersteuning binnen het luchtruim. De Warthog is ontworpen met een 30mm Avenger GAU-8 draaiend kanon.
28. Liaoning Vliegdekschip (China)
Producent: Mykolaiv South (hull), Nevoskye Planning and Design (hull), Dalian Shipbuilding Industry
Gebruikt door: People’s Liberation Army Navy Surface Force
Kosten: Programma/unit kosten $120 miljoen* (FY2002)
De Liaoning was oorspronkelijk ontwikkeld door de Sovjet Unie als de “Varyag.” Echter viel de Sovjet Unie uit elkaar voordat de bouw van de Varyag was voltooid. De Russische regering heeft toen de Varyag aan de Chinezen verkocht, die het de naam Liaoning gaven. Liaoning werd verkocht door de Sovjets toen de bouw voor 68% compleet was.
De Chinese marine voltooide de bouw in 2002. Liaoning is een Type 001 vliegdekschip, de eerste in zijn soort die wordt gebruikt door de Chinese marine. Oorspronkelijk was het bedoeld als een schip voor militaire trainingsdoeleinden, maar de Chinese staatsmedia lieten weten dat Liaoning vanaf 2019 zou worden ingezet als oorlogsschip.
29. Virginia klasse onderzeeër (VS)
Producent: General Dynamics, Huntington Ingalls, Newport News
Gebruikt door: Amerikaanse marine
Kosten: Programma kosten $118.8 miljard* (FY2009) / unit kosten $1.8 miljard* (FY2009)
Virginia klasse onderzeeërs zijn uitgerust met de nieuwste Amerikaanse technologie, en dat scheelt $1 miljard in de bouwkosten per unit. Deze onderzeeërs worden ook wel de SSN-774 klasse genoemd. Ze werken op nucleaire energie en zijn de laatste ontwikkeling op het gebied van snelle aanval onderzeeërs van de marine. De Virginia klasse onderzeeërs zijn toegerust voor bijna alle operaties, van open zee tot missies aan de kust.
Ze zijn uitgerust met Tomahawk raketten, RGM-84 harpoenen en MK-48 torpedo’s. Virginia-klasse onderzeeërs vervangen de Los Angeles klasse, die verouderd zijn. Er staan 66 exemplaren op de planning, waarvan 19 al voltooid zijn en in gebruik genomen. Elf stuks worden momenteel gebouwd en nog eens zes zijn besteld.
30. INK Vikramaditya vliegdekschip (India)
Producent: Black Sea Shipyard, JSC PO Sevmash, Chernomorskiy Yard, Nikolayev
Gebruikt door: Indische marine
Kosten: Programma/unit kostprijs $2.35 miljard* (FY2004)
Vikramaditya betekent “dapper als de zon” in Sanskriet. Dit vliegdekschip was vroeger onderdeel van de Kiev klasse van de Sovjet marine, destijds gebouwd onder de naam Baku. Baku werd in gebruik genomen in 1987 en dit werd negen jaar later beëindigd. India kocht het van de Russen in 2004 voor $2.35 miljard. De onderhandelingen namen vele jaren in beslag.
Vikramaditya moest worden gereviseerd voordat hij in gebruik werd genomen in 2008. 99% van de constructie en 50% van de bekabeling moest worden vervangen. Nieuwe toerusting (motoren, diesel generatoren en een dek dat in staat was een MiG-29K vliegtuig te dragen) werd ook geïnstalleerd.
31. Bell AH-1Z Viper (VS)
Producent: Bell Helicopter
Gebruikt door: U.S. Marine Corps
Kosten: Programma kosten $6.758 miljard* (FY2020) / unit Kosten $31 miljoen* (FY2020)
Deze aanvalshelikopter met dubbele motor is gebaseerd op de legendarische SuperCobra. De Bell AH-1Z Viper is ontwikkeld voor de marine als onderdeel van het H-1 Programma, een serie verbeteringen en aanpassingen aan bestaande vliegtuigen van de marine. De Viper heeft een rotor systeem van vier composiet bladen en bevat ook een nieuw richtsysteem en verbeterde transmissie.
De Viper maakt deel uit van de Bell Huey familie en heeft de bijnaam “Zulu Cobra.” Viper bemanningsleden dragen een Thales Top Owl helm. Deze beschikken over een zicht en display systeem dat non stop mogelijkheden biedt, zowel overdag als in het donker is de zichtbaarheid uitstekend door het binoculaire display. De Thales helmen beschikken over FLIR projectie in het vizier.
32. Charles De Gaulle vliegdekschip (Frankrijk)
Producent: Naval Group
Gebruikt door: Franse marine
Kosten: Programma/unit Kosten $3.54 miljard* (FY2001)
De Charles de Gaulle is het vlaggeschip van de Franse marine, en het is bijzonder dat de bouw überhaupt is voltooid, gezien de voortdurende vertragingen bij de bouw in de jaren 1990. De bouw werd uiteindelijk voltooid (met vijf jaar vertraging) in 2001. Het is het tiende vliegdekschip van de Franse marine, maar het eerste oppervlakte schip dat is aangedreven door kernenergie.
Charles de Gaulle is vernoemd naar een Franse generaal en staatsman. Het schip is in staat om verschillende vliegtuigen te dragen, waaronder de E-2C Hawkeyes, Dassault Rafale Ms, EC725 Caracals, AS532 Cougars en meer. Charles de Gaulle beschikt over Aster raketten, zeer geavanceerde elektronica en een CATOBAR configuratie.
33. Astute Class onderzeeër (UK)
Producent: BAE Systems Maritime Submarines
Gebruikt door: Royal Navy
Kosten: Programma kosten $14 miljard* (FY2015) / unit Kosten $2 miljard* (FY2015)
De Astute klasse van onderzeeërs is de laatste binnen de Royal Navy van het Verenigd Koninkrijk. Deze SSN’s beschikken over vernieuwde communicatiemogelijkheden, stealth opties en wapens. BAE Systems Maritime Submarines bouwt de Astute-klasse in Barrow-in Furness. Zeven staan op de planning en momenteel zijn er drie in gebruik.
De Astute is bijna 100 meter lang en beschikt over een Thales Sonar, een Atlas DESO 25 echo-sounder en een Raytheon Successor IFF. Het biedt plek aan 38 wapens, waaronder Spearfish zware torpedo’s en Tomahawk Block IV kruisraketten. De testdiepte van de Astute-klasse bedraagt zo’n 300 meter. De reactor is gebouwd door Rolls-Royce, de producent van de luxe auto’s.
34. Cavour vliegdekschip (Italië)
Producent: Fincantieri
Gebruikt door: Italiaanse marine
Kosten: Unit/programma kosten $1.64 miljard* (FY2010)
Cavour het vlaggenschip van de Italiaanse marine, en het motto ervan is “In arduis servare mentem”. Het vliegdekschip werd ontwikkeld in 2001 en de bouw was drie jaar later voltooid. In maart 2008 werd het gedoopt en op 10 juni 2009 werd het schip officieel in gebruik genomen. Fincantieri bouwde de Cavour. Dit ruime vliegdekschip biedt plek aan zestien F-35B Lightning II’s.
De eerste missie van het vliegdekschip was naar Haïti, waarbij het werd ingezet bij Operatie White Crane, waarbij Italië steun bood na de aardbeving op Haïti. Het schip ondersteunde bij internationale hulp aan slachtoffers na de catastrofale aardbeving van 7.0 op de schaal van Richter, waarbij tussen de 220,000 en 316,000 mensen om het leven kwamen.
35. Kamov Ka-52 Hokum-A (Rusland)
Producent: Kamov, Progress
Gebruikt door: Russische landmacht, Russische Speciale Eenheden, Russische luchtmacht
Kosten: Programma kosten $512 miljoen* / unit kosten $16 miljoen* (FY2011)
De Ka-50 is ontworpen door Kamov en staat ook wel bekend als de “Black Shark.” De Ka-52, ook ontworpen door Kamov, heeft de bijnaam “the Alligator.” Het ontwerpbureau Kamov staat bekend om het coaxiale rotorsysteem.
De Ka-50 was ontworpen in de jaren 80 en werd officieel geïntroduceerd bij het Russische leger in 1995. Hoewel Kamov verantwoordelijk was voor het ontwerp, werden de helikopters gebouwd door Progress, een bouwbedrijf in Arsenyev. De Mil Mi-28 is het grootste wapenschip van het Russische leger maar de Ka-50 is in dienst van de Russische speciale eenheden. De Russische luchtmacht is ook in bezit van drie units.
36. Juan Carlos I vliegdekschip (Spanje)
Producent: Navantia
Gebruikt door: Spaanse marine
Kosten: Unit/programma kosten $500 miljoen* (FY2005)
De Juan Carlos, vernoemd naar Koning Juan Carlos I van Spanje die regeerde van 1975 tot 2014, is een amfibie aanvals vliegdekschip. De uitrusting ervan is vergelijkbaar met die van andere vliegdekschepen, waaronder een STOVL operatie ski jump en een AV-8B Harrier II straaljager. De Juan Carlos I werd gelanceerd in 2009 en werd een jaar later in gebruik genomen.
De bouw nam vijf jaar in beslag en bracht een totaal aan kosten van $500 miljoen in 2005. Net als de Harrier II is de Juan Carlos I ook in staat tot het dragen van een Chinook, NH-90, en Sea King vliegtuig. Het is bewapend met 12.7mm machinegeweren, 20mm geweren en BPDMS raketten.
37. Graney klasse onderzeeër (Russia)
Producent: Sevmash, Malakhit
Gebruikt door: Russische marine
Kosten: Programma kosten $4.8 miljard* (FY2011) / unit kosten $800 miljoen* (FY2011)
Also called the Yasen-class, the Graney-class of onderzeeërs Kostens $800 miljoen per unit. Yasen means “ash tree” in Russian. The Graney-class is a series of nuclear-powered cruise missile subs. Sevmash is the Producent, while Malakhit is the designer. Malakhit based its designs for the Graney-class on the Alfa- and Akula-class onderzeeërs.
The Graney-class is slated to replace the current Russian nuclear attack onderzeeërs from the Soviet era, which are aging out of usefulness. The Graney-class is the first Russian onderzeeër class to have spherical sonar. The design is armed with land-attack, anti-ship, and anti-onderzeeër missiles from the Oniks and Kalibr families.
38. USS America vliegdekschip (VS)
Producent: Newport News Shipbuilding
Gebruikt door: Amerikaanse marine
Kosten: Programma $10.1 miljard* (FY2015) / unit kosten $3.4 miljard* (FY2015)
De USS America werd in gebruik genomen midden jaren 60, als onderdeel van de Kitty Hawk klasse, bestaande uit drie zogeheten supercarriers. Aan het gebruik kwam een einde in 1996. Het motto van het schip is “Don’t tread on me,” en het draagt de bijnaam “The Big A.” De USS America deed dienst in de Vietnamoorlog, Desert Shield, Desert Storm en andere zware conflicten.
De USS America werd in 2005, jaren nadat het uit dienst was getreden, gekozen voor een schiettest die zou moeten helpen bij het ontwerpen van toekomstige vliegdekschepen. Op 14 mei 2005, om 11:30, was de marine klaar met testen en zonk het schip. Het wrak is nog steeds heel en ligt voor de kust bij Kaap Hatteras, waar het ruim 5000 meter onder het zeeoppervlak van de Atlantische Oceaan rust.
39. Mil Mi-28 Havoc helicopter (Rusland)
Producent: Mil Moscow Helicopter Plant
Gebruikt door: Russische luchtmacht, Algerijnse luchtmacht, Iraakse luchtmacht
Kosten: Programma kosten $2.016 miljard* (FY2002 / unit kosten $15-$16 miljoen* (FY2002)
Met een topsnelheid van 300 kilometer per uur heeft de Mil Mi-28 de bijnaam “Havoc” gekregen van de NAVO. De Mil Mi-28 is een aanvalshelikopter voor twee bemanningsleden. Het beschikt over anti wapenschilden gevecht eigenschappen voor alle weersomstandigheden en in zowel overdag als ‘s nachts in te zetten. Het heeft geen secundaire transporteigenschappen en is beter geschikt voor deze rol dan het Mil Mi-24 wapenschip.
De Mi-28 heeft slechts een geweer die zich bevindt onder de neus, maar kan ook externe ladingen vervoeren onder de vleugels. Iedere unit kostte tussen de $15 en $16 miljoen. Tot nu toe zijn er 126 exemplaren gebouwd door de Mil Moscow Helicopter Plant. De eerste Mi-28 werd in gebruik genomen ten tijde van de Sovjet Unie in 1982, en is vandaag de dag nog steeds actief.
40. Kawasaki Ninja helicopter (Japan)
Producent: Kawasaki Aerospace Company
Gebruikt door: Japanese Self Defense Force.
Kosten: Programma kosten $923.78 miljoen* (FY2013) / unit kosten $24.3 miljoen* (FY2013)
De Kawasaki OH-1 is een verkenning helikopter, met de bijnaam “Ninja”, gebouwd door de Kawasaki Aerospace Company voor de Japanse Ground Self Defense Force. Ze werden geproduceerd van 1996 tot 2013. 38 exemplaren zijn tot nu toe gebouwd. De Ninja is nog steeds in gebruik, twintig jaar na de officiële introductie bij het Japanse leger.
De Ninja was ontwikkeld als opvolger van de OH-6Ds. Hoewel dit een observatie helikopter is, kan deze ook worden bewapend. Wapens die compatibel zijn met de OH-1 is zijn onder andere air-to-air raketten, anti-tank raketten en andere zelfverdedigingswapens. Er stond ook een praktische variant van de OH-1 op de planning maar dat project werd later geschrapt.
41. Sierra II Class onderzeeër (Rusland)
Producent: Krasnoye Surmovo, Lazurit
Gebruikt door: Russische marine
Kosten: Unknown (datum niet vrijgegeven door Russen)
In de Sovjet Unie had het project van de Sierra-klasse onderzeeër de naam Project 945A Kondor en het Project 945 Barrakuda. Sierra was de naam die de NAVO gebruikte. De Sierra-klasse is een klasse van aanval onderzeeërs op kernenergie. De klasse werd ontwikkeld in 1979 en in gebruik genomen in 1984. Het laatste exemplaar van de Sierra-klasse werd voltooid in 1992.
Nu is de klasse in gebruik bij de Russische marine. Er stonden vijf exemplaren op de planning maar er zijn er slechts vier voltooid. Twee daarvan zijn actief in gebruik en twee anderen worden momenteel gemoderniseerd. De Sierra-klasse onderscheidt zich door de titanium romp. Door deze lichte maar sterke romp kunnen de onderzeeërs binnen deze klasse dieper en stiller duiken, waardoor torpedo aanvallen een grotere kans van slagen hebben.
42. Rafale Jet (Frankrijk)
Producent: Dassault Aviation, Safran, Thales
Gebruikt door: Franse luchtmacht, Franse marine, Egyptische luchtmacht, Qatar luchtmacht
Kosten: Programma kosten $62.7 miljard* (FY2013) / unit kosten $249 miljoen* (FY2016)
De naam van de Dassault Rafale betekent “windvlaag” of “vlammenzee,” net afhankelijk van hoe het vertaald wordt. Deze canard deltawing straaljager met twin motoren is multi inzetbaar en ontworpen door Dassault Aviation. De Rafale is in staat tot bijna alle soorten missies, zoals luchtverkenning, interventie, luchtoverwicht, ground support, nucleaire afschrikking en anti-schip aanval missies.
De Rafale was ontwikkeld in de jaren 80. De Franse marine en de Franse luchtmacht zochten een vervanging voor hun vloten, die aan het verouderen waren. De Rafale is uniek omdat hij is gebouwd door een bedrijf van slechts een land, en dit is bijzonder in Europa, waar landen meestal een samenwerking aangaan voor dit soort doeleinden.
43. Eurocopter Tiger (Frankrijk & Duitsland)
Producent: Eurocopter, Airbus Helicopters
Gebruikt door: Duitse leger, Franse leger, Australische leger, Spaanse leger
Kosten: Programma kosten $17.5 miljard* (FY2012) / unit kosten $32.36 miljoen* (FY2013)
Een voorbeeld van Europese samenwerking voor het bouwen van een militair vliegtuig is de Eurocopter Tiger, het resultaat van de samenwerking tussen Duitsland en Frankrijk. De Eurocopter Tiger wordt gebruikt door het leger van beide landen, en door de legers van Spanje en Australië. De ontwikkeling van de Tiger begon tijdens de Koude Oorlog.
Frankrijk en Duitsland realiseerden zich dat er behoefte was aan een anti-tank helikopter, voor het geval de Sovjets zouden binnenvallen in West Europa. In plaats van binnen te vallen in het Westen viel de Sovjet Unie uiteen toen de Tiger nog in ontwikkeling was. Frankrijk en Duitsland rondden toch het project af, en de multi-missie aanvalshelikopter was gereed in 2008.
44. Shenyang J-31 (China)
Producent: Shenyang Aircraft Corporation
Gebruikt door: People’s Liberation Army
Kosten: Programma kosten $140 miljoen* (FY2018) / unit kosten $70 miljoen* (FY2018)
De Shenyang FC-31 heeft verschillende bijnamen, waaronder “Snowy Owl,” “Gyrfalcon,” en “Falcon Hawk.” De FC-31 is een twin-engine straaljager van de vijfde generatie, van gemiddelde grootte. Tot nu toe zijn er twee prototypen gebouwd door de Shenyang Aircraft Corporation. De FC-31 kan ruim achtduizend kilo aan vracht vervoeren.
De straaljager is compatibel met bijna tweeduizend kilo aan munitie, waaronder PL-10 korte afstandsraketten, PL-12 medium range arketten en PL-21 raketten. De FC-31 beschikt over stealth coatings, in tegenstelling tot de matte stealth vezels waar hij van gemaakt is. Vertegenwoordigers van AVIC claimen dat de FC-31 niet zichtbaar is op Ku-band en L-band radar. De mondstukken van de motoren worden momenteel opnieuw ontworpen om zichtbaarheid op infrarood en radar nog meer te beperken.
45. Verbeterde Los Angeles klasse onderzeeër (VS)
Producent: Newport News Shipbuilding, General Dynamics, Raytheon
Gebruikt door: Amerikaanse marine
Kosten: Programma kosten $98.58 miljard* (FY2019) / unit kosten $1.59 miljard* (FY2019)
De Los Angeles-klasse onderzeeërs is verouderd en wordt vervangen door de Seawolf klasse. Iedere unit kost $1.59 miljard, en 62 van deze onderzeeërs zijn tot nu toe gebouwd. 33 zijn nog actief in gebruik en 29 niet meer. Van de 33 actieve onderzeeërs maken de General Dynamics en Newport News enkele verbeteringen.
De verbeterde Los Angeles-klasse heeft een controleruimte met veel nieuwe aanpassingen. Raytheon bouwt het nieuwe MK2 A/B systeem. De MK2 verschaft VLS voor de Tomahawk Block III, en heeft ook verbeteringen aan de Towed Array Target Motion operatie capaciteit en de ADCAP Torpedo. Nieuwe elektra, wapens en luchtvaart elektronica zijn inbegrepen bij de nieuwe LA-klasse.
46. Tupolev Tu-160 (Rusland)
Producent: Tupolev, Kazan Aircraft Production Association
Gebruikt door: Russische luchtmacht
Kosten: Programma kosten $1.236 miljard* (FY2006) / unit kosten $34.33 miljoen* (FY2006)
De Tu-160 is ontworpen door Tupolev en gebouwd door Kazan, en dit is het zwaarste en grootste Mach 2 supersonic vliegtuig dat ooit is gebouwd. Het is de tweede langste ter wereld, net na de XB-70 Valkyrie. De Tu-160 is een variable-sweep wing, supersonisch, zwaar strategisch gevechtsvliegtuig dat in de late jaren tachtig in gebruik werd genomen door de Sovjet Unie. Momenteel is het in gebruik bij de Russische luchtmacht.
Het moderniseringsprogramma voor de Tu-160’s begon in de vroege jaren 2000. De eerste gemoderniseerde Tu-160 werd opgeleverd in 2014. Er bestaan vandaag de dag nog 37 Tu-160’s, 27 daarvan zijn in serie. In 2018 opperde de Russische president het gebruik van een Tu-160 voor burgerlijk gebruik, maar de tijd moet nog leren of dat echt een goed idee is.
47. Denel AH-2 Rooivalk helikopter (Zuid Afrika)
Producent: Denel Aviation (AKA Atlas Aircraft Corporation)
Gebruikt door: Zuid-Afrikaanse luchtmacht
Kosten: Programma kosten $1 miljard* (FY2007) / unit kosten $40 miljoen* (FY2007)
Rooivalk betekent “Rode Valk” in het Afrikaans. De Denel Rooivalk, ontworpen door Denel Aviation toen het bedrijf nog werkte onder de naam Atlas Aircraft Corporation, was ontwikkeld in 1984. De ontwikkeling viel nauw samen met de Atlas Oryx, een transport helicopter, en zowel de Oryx als de Rooivalk hebben basis op de SA 330 Puma by Aerospatiale.
De Rooivalk is een aanvalshelikopter. Als een AH-2 is de Rooivalk in staat om voor langere perioden te opereren in het harde Afrikaanse klimaat zonder verdere ondersteuning. De Rooivalk is uitgerust met een 20mm kanon en is gepantserd met anti-armor en air-to-air raketten en ongerichte raketten. Het besturingssysteem maakt gebruik van Doppler en GPS.
48. Black Hawk Helicopter (VS)
Producent: Sikorsky Aircraft
Gebruikt door: Amerikaanse leger, Amerikaanse marine, Amerikaanse kustwacht, Amerikaanse luchtmacht, Japan Self Defense Forces, Republic of Korea Armed Forces, Columbian Armed Forces
Kosten: Programma kosten $85.2 miljard* (FY2012) / unit kosten $21.3 miljoen* (FY2012)
Black Hawk, ontworpen door Sikorsky, is vernoemd naar een Indianen strijder met dezelfde naam. Dit is een vierbladige medium-lift, twin-engine helikopter. De voornaamste gebruiker van de Black Hawk is het Amerikaanse leger, maar hij wordt ook ingezet door de kustwacht, luchtmacht en de marine.
De UH-60 Black Hawk is in gebruik sinds 1979. De eerste vlucht was op 17 oktober 1974. Iedere unit kost $21.3 miljoen, en sinds 1974 zijn er 4000 van gebouwd. De Black Hawk heeft verschillende afdelingen van het Amerikaanse leger bijgestaan bij conflicten over de hele wereld, van de Balkan tot aan Afrika.
49. Soryu Class onderzeeër (Japan)
Producent: Kawasaki Shipbuilding Corporation, Mitsubishi Heavy Industries
Gebruikt door: Japan Maritime Self Defense Force
Kosten: Programma kosten $5.903 miljard* (FY2015) / unit kosten $536.7 miljoen* (FY2015)
De Soryu klasse onderzeeërs zijn aanvalsschepen die worden aangedreven op een combinatie van diesel en elektrisch. De eerste boot in de Soryu klasse werd in 2009 in gebruik genomen door de Japan Maritime Self-Defense Force. Het ontwerp van de Soryu-klasse is overgenomen van de Oyashio-klasse, hoewel de Soryu eenvoudig te herkennen blijft aan de X-vormige roer en de duik vliegtuigen op het achtersteven.
Twaalf exemplaren stonden gepland en elf zijn er voltooid, een is nog onder constructie. De aanvalsonderzeeër is de grootste van alle naoorlogse onderzeeërs in Japan (4,134 ton aan de oppervlakte). De Soryu klasse is de eerste Japanse onderzeeër die gebruik maakt van luchtonafhankelijke voortstuwing.
50. Apache helikopter (VS)
Producent: Boeing (voorheen Hughes Helicopters en McDonnell Douglas)
Gebruikt door: Amerikaanse leger, Israëlische luchtmacht, Koninklijke Nederlandse luchtmacht, Egyptische luchtmacht
Kosten: Programma kosten $85.2 miljard* (FY2014) / unit kosten $35.5 miljoen* (FY2014)
De voornaamste aanvalshelikopter binnen het Amerikaanse leger is de AH-64 Apache, gemaakt door Boeing. De eerste vlucht van de helikopter was op 30 september 1975. Het werd geïntroduceerd in april 1986. Tot aan april 2020 zijn er 2400 exemplaren van geproduceerd. De Apache aanvalshelikopter was een pionier op het gebied van veel geavanceerde eigenschappen, zoals het display op de helms en de IHADDS.
De piloot kan de 30mm chain gun bedienen met de helm, zodat de schietrichting meeloopt met de bewegingen van het hoofd van de piloot. De Apache is ontworpen voor gevechten aan de frontlinie en is een gevaar om rekening mee te houden.
51. Iveco Light Multirole Vehicle (LMV) / Panther – VK
Producent: Iveco, BAE Systems (VK), MVPS (Rusland)
Gebruikt door: Spaanse leger, Russische leger, Noorweegse leger, Belgische leger, Oostenrijkse leger, Albanese leger, Italiaanse leger, Britse leger (bekend als Panther)
Kosten: $661,425*
Iveco ontwikkelde de Iveco LMV (oftewel Light Multirole Vehicle). Deze staat in het Britse leger bekend als de Panther. Dit voertuig van 6,5 ton won de competitie voor de Future Command and Liaison Vehicle van het Britse leger, mede dankzij de resistentie tegen ED’s.
De LMV beschermt deelnemers met gebruik van gepantserde, modulaire schil, dat zich aanpast naar het juiste beschermingsniveau aan de hand van de missie. De bodemvrijheid van de LMV is verbeterd tot 48 centimeter zonder dat de hoogte van dit ingenieuze voertuig moet worden aangepast. Ontploffingen van mijnen worden geabsorbeerd en afgewend met behulp van de V-vormige romp aan de onderkant, zwevende zittingen en een inklapbare structuur in de bodem van de LMV.
52. BvS 10 Viking – VK/Zweden
Producent: BAE Systems Land Systems, Hagglunds
Gebruikt door: British Royal Marines, Nederlands marinekorps
Kosten: $990,740*
De BandvagenS 10, beter bekend onder de afkorting BvS 10, is een BAE Systems all-terrain pantservoertuig. Het lijkt op de BV206S, behalve dat hij groter is en volledig een amfibievoertuig. Iedere unit kost bijna $1 miljoen om te produceren. Het vijf ton wegende voertuig wordt gebruikt door de Britse en Nederlandse marine.
De BvS 10 is ook besteld door het leger van Frankrijk, Zweden en Australië. Het gepantserde voertuig heeft een krachtige Cummins 5.9L motor, betere bodembeweging en een nieuw chassis en aandrijflijn, waardoor het nog sneller is en een betere wegligging heeft. Ook heeft het nu een grotere laadcapaciteit.
53. LGS Fennek – Duitsland
Producent: Dutch Defence Vehicle Systems, Kraus-Maffei Wegmann, FNSS Defence (Turkije)
Gebruikt door: Duitse leger, Koninklijk Nederlands leger
Kosten: $1.904 miljoen*
De Fennek is een 4WD gepantserd verkenningsvoertuig gemaakt door Dutch Defence Vehicle Systems, in samenwerking met Kraus-Maffei Wegmann. De andere producent is FNSS Defence, die het voertuig maakt voor Turkije. Het leger van Duitsland en Nederland hebben hun huidige vierwiel verkenningsvoertuigen vervangen door Fenneks.
De Fennek loopt op een Deutz diesel motor, waardoor het een maximum snelheid bereikt van zo’n 115 kilometer per uur. De Fennek biedt plaats aan verschillende wapens, waaronder een 12.7mm machinegeweer, Rafael Spike anti-tank raketten, Rheinmetall MG3 en meer. Er kan aanvullende bepantsering worden toegevoegd op het voertuig indien gewenst en de beschermt zelfs al tegen 7.62mm kogels.
54. NMS 4×4 – Turkije
Producent: Nurol Makina
Gebruikt door: Qatar leger, nog veel openstaande orders
Kosten: $209,000*
De NMS 4×4 is een van de nieuwere voertuigen op deze lijst. Het is gemaakt door Nurol Makina en werd voor het eerst aan het publiek getoond in mei 2017, op de International Defence Industry Fair in Istanboel. De NMS 4×4 is een licht pantservoertuig dat beschikt over luchtafweergeschut en anti tank uitrusting, twee vereisten die landen stelden toen ze de productie van dit voertuig aanvroegen.
Het onderstel van de NMS 4×4 is op ingenieuze wijze gebouwd, met vierwielaandrijving. De 4×4 heeft een modulair ontwerp en een monocoque romp, die extra kracht en flexibiliteit biedt ongeacht de aard van de missie. Het totale gewicht van de NMS 4×4 is elf ton.
55. Aardvark JSFU Mark 4 – VS/VK
Producent: Aardvark Clear Mine Ltd.
Gebruikt door: Britse Strijdkrachten, Amerikaanse Strijdkrachten, Verenigde Naties
Kosten: Onbekend
Aardvark Clear Mine Ltd., een Schots bedrijf, ontwikkelde dit ingenieuze mijn vlegel voertuig. Een mijn vlegel systeem wordt bevestigd op een voertuig dat een veilige route creëert door een mijnenveld en de mijnen op de weg onschadelijk maakt. De Aardvark JSFU Mark 4 is het voertuig waarop de mijn vlegel wordt bevestigd.
De JSFU, als aanvulling op de Aardvark berging machine, beschikt over een gepantserde kap met gepantserd glas van 56mm en een dubbel gepantserde vloer. De JFSU loopt op een 160HP New Holland dieselmotor die is aangesloten op een sixteen-speed transmissie. De vlegel beschikt over 72 kettingen en 66 punten.
56. Buffalo MPV – VS
Producent: Force Protection Inc. (General Dynamics)
Gebruikt door: Leger van VS, Frankrijk, Canada, Italië, Pakistan, Verenigd Koninkrijk
Kosten: $2.09 miljoen*
De Buffalo is ontworpen door een afdeling van General Dynamics en is gebaseerd op de Casspir, een mijn afweer voertuig gemaakt in Zuid-Afrika. De Buffalo verschilt ervan omdat het een MRAP is met zes wielen in plaats van vier. De Buffalo beschikt ook over een enorme arm die wordt ingezet om obstakels te ruimen.
De Buffalo MRAP heeft een LROD bepantsering van BAE systems, dat het voertuig beschermt tegen RPG-7 anti-tank munitie. Het glazen pantser is ruim 15 centimeter dik en er zijn runflat banden bevestigd op alle zes de wielen. De Buffalo maakt gebruik van infrarood technologie voor het opsporen van obstakels voordat hij ermee afrekent, waarbij het voertuig bescherming biedt tegen kogels en ontploffingen.
57. MPV-1 APC – India
Producent: Defense Land Systems, Mahindra & Mahindra Limited, BAE Systems
Gebruikt door: Indisch leger
Kosten: $14 miljoen*
De Mahindra Mine-Protected Vehicle is een gepantserd personenvoertuig geproduceerd door Defense Land Systems, BAE Systems en Mahindra & Mahindra Ltd. Het was het eerste voertuig dat ontstond na deze samenwerking. Het voertuig is een verbeterde versie van de Zuid-Afrikaanse Casspir. De MPV-I is ontworpen voor dichte bossen en heuvelachtig terrein.
Het voertuig heeft een 230HP dieselmotor en een 6×6 transmissie. De MPV-I biedt bescherming tegen landmijnen en kogels met behulp van een V-vormige romp. De romp is gemaakt van een stalen monocoque constructie, die de inslag afweert van de inzittenden van het voertuig. De MPV-I is bestand tegen meer dan twintig kilo aan TNT explosieven onder de wielen.
58. L-ATV Joint Light Tactical Vehicle (JLTV) – VS
Producent: Oshkosh Defense
Gebruikt door: Amerikaanse Marine, Amerikaanse leger
Kosten: $465,127*
De L-ATV Joint Light Tactical Vehicle, ook wel de JLTV genoemd, wordt gebruikt door het Amerikaanse leger en de Marine, deels als een vervanging voor de oude Humvee. De JLTV heeft een grotere overleving capaciteit dan de Humvee, en een groter laadvermogen. De eerste studies voor het programma begonnen in 2006, en Oshkosh Defense werd geselecteerd voor de bouw.
De JLTV is in staat tot het uitvoeren van bijna iedere denkbare taak, zoals bijvoorbeeld ambulance, verkenning, commando en controle en utility en bewapening. De JLTV beschikt over een dubbele pantserlaag, in overeenkomst met de Long Term Armor Strategy van het Amerikaanse leger.
59. Trojan Armored Vehicle Royal Engineers – VK
Producent: BAE Land Systems
Gebruikt door: Britse leger, Royal Engineers
Kosten: $6.694 miljoen*
De AVRE (Trojan Armored Vehicle Royal Engineers) is gebouwd door BAE Land Systems, en allel Trojans worden gemaakt in de fabriek in Newcastle upon Tyne. Oorspronkelijk was het contract voor dit gevechtsvoertuig toegekend aan Vickers, maar drie jaar later kocht BAE Vickers op en nam de productie over.
De AVRE heeft bijna dezelfde tank chassis als de Challenger 2, maar beschikt niet over de bepantsering it doesn’t have the main armament. In plaats van een geschutstoren heeft het een hydraulische arm die wordt ingezet om obstakels te ruimen, gebieden uit te graven, landmijnen onschadelijk te maken en als rupsvoertuig. Elke unit kost zo’n $6.7 miljoen om te bouwen. Tot zover zijn er 33 units geproduceerd.
60. ShKH Vzor 77 DANA – Tsjechië
Producent: Konstrukta Tencin, ZTS Dubnica nad Vahom
Gebruikt door: Leger van Slowakije, Azerbaijan, Georgië, Polen, Libië en Tsjechië
Kosten: Onbekend
Het concept voor de DANA ontstond in de late jaren zeventig, toen Konstruka Trencin voor het Tsjechische leger op zoek was naar een zelfrijdend, inheems en indirect vuursteun wapen waarvoor de Tsjechen geen materieel hoefden aan te kopen bij de Sovjet Unie. Het DANA project werd afgerond en in gebruik genomen in 1981.
De onderscheidende eigenschappen van de DANA zijn onder andere een innovatief automatisch laadsysteem en een chassis met wielen. Het was de eerste in zijn soort in die tijd. Het belangrijkste wapen van de DANA is een 152mm howitzer, met een halfautomatische lading. De autoloader is in staat om een patroon en projectiel te laden op ieder punt van de loop.
61. Matador – Zuid Afrika
Producent: Paramount Group
Gebruikt door: Leger van Jordanië
Kosten: $650,000*
De Matador is gemaakt door de Zuid-Afrikaanse Paramount Group en het is een APC (armored personnel carrier) en landmijnen afweer voertuig. Het voertuig werd voor het eerst gepresenteerd in 2007, en het werd gelanceerd in 2008. Het ontwerp van gelicenseerd door het leger van Jordanië. Het voertuig weegt bijna twaalf ton en de gevechts versie weegt bijna zeventien ton.
De Matador heeft een MAN motor met een twelve-speed automatische transmissie. Het is zwaar bewapend, met een dubbel gepantserde monocoque romp die het voertuig een moderne uitstraling geeft en de inzittenden beschermt tegen ontploffingen met het hoogste niveau van geteste bescherming: STANAG 4569 Level III.
62. NIMR JAIS – Verenigde Arabische Emiraten
Producent: Nimr LLC, GAZ
Gebruikt door: UAE leger
Kosten: $145,000*
De Nimr (het Arabische woord voor “tijger”) staat voor een reeks APC voertuigen, en deze APC is het resultaat van een samenwerking tussen Nimr LLC en GAZ. Het voertuig wordt gebruikt door de Arabische Emiraten en is speciaal ontworpen om bestand te zijn tegen de zware omstandigheden in de hete woestijnen van het Midden-Oosten.
De Nimr JAIS klasse heeft een 4×4 of 6×6 configuratie. Het is bestand tegen temperaturen van wel 65 graden celsius tot 32 graden onder nul. Naast de Emiraten zou het voertuig in de toekomst ook kunnen worden ingezet door Turkmenistan, Jordanië, Algerije, Libanon, Libië en Tsjechië.
63. Cougar – VS
Producent: Force Protection Inc., Spartan Motors
Gebruikt door: Amerikaanse leger, Marine, Luchtmacht
Kosten: $644,000*
De Cougar is een MRAP en infanterie voertuig dat bestand is tegen IED’s en landmijnen. Het is gemaakt door Force Protection Inc., dat bekend staat om hoogstaande voertuigen die bestand zijn tegen landmijnen en kogels. De voertuigen zijn geïntegreerd door Spartan Motors. Naast de bescherming tegen landmijnen en IED’s zijn de voertuigen ook bestand tegen kleinere wapens.
Het ontwerp biedt bescherming aan de bemanning en het motor compartiment beschikt over een V-vormige romp en een monocoque layout die ontploffingen afweert van de onderkant van het voertuig. Zware klimaatbeheersing binnen het voertuig zorgt ervoor dat de bemanning niet oververhit kan raken, in hun zware uitrusting en bij temperaturen van 38 graden of hoger.
64. International MaxxPro 4×4 APC – Israël
Producent: Navistar International, Plasan Sasa
Gebruikt door: Amerikaanse leger, Marine, Luchtmacht
Kosten: $905,709*
De International MaxxPro 4×4 APC is een infanterie mobiliteit voertuig, ontworpen in 2007. Deze MRAP is geproduceerd door Navistar International en Plasan Sasa. De MaxxPro is ontworpen als onderdeel van het MRAP programma van de Amerikaanse Marine. De MaxxPro wordt meestal verkocht met een categorie I configuratie, die kleiner en minder zwaar is.
Onder de kap zit een zware MaxxForce 10 motor met een vermogen van 375PK. Er zijn MaxxPro Plus en Dash modellen die respectievelijk het laadvermogen hebben verhoogd en verminderd. Tot nu toe zijn er 9000 MaxxPro voertuigen geproduceerd, meestal aan de hand van contracten voor enkele honderden. De kosten per unit bedragen $905,709.
65. Nexter TITUS – Frankrijk
Producent: Nexter
Gebruikt door: Albanese Landmacht, Tsjechische leger, RAID & BRI (geen orders maar testen in 2016)
Kosten: $3.048 miljoen*
Nexter, een wapenfabrikant van de Franse regering, produceerde de Titus, een infanterie mobiliteitsvoertuig. Net als alle IMV’s is de Titus ontworpen als een veiligheidsvoertuig dat kan worden ingezet bij verkenningsmissies en patrouiles. De Titus heeft hetzelfde chassis als de Tatra, een Tsjechische IMV.
De Titus is iets nieuws. Het wordt gebruikt door de Albanese landmacht en het Tsjechische leger. Bij het Albanese leger zitten de voertuigen nog in een proefperiode. Het Tsjechische leger heeft in 2017 al 62 voertuigen aangeschaft. De maximum snelheid van de Titus is 90 kilometer per uur en het belangrijkste pantser van het voertuig van zeventien ton is een wapenstation op afstand.
66. Lazar – Servië
Producent: Yugoimport SDPR
Gebruikt door: Servische leger, Pakistan
Kosten: $600,000*
De Lazar 1, 2, en 3 maken deel uit van een familie militaire voertuigen geproduceerd door Yugoimport SDPR, een Servisch bedrijf. De 8×8 voertuigen worden voor meerdere doeleinden ingezet en wegen 31 ton. De Lazars zijn gemodificeerde MRAP’s, met ook eigenschappen van MRAV voertuigen. De Lazar 2 beschikt over meer MRAV dan MRAP eigenschappen.
Het voertuig heeft een motor van 500pk en een onafhankelijke suspensie voor iedere van de vier wielen, zodat het voertuig zeer mobiel blijft, zelf op het meest ruige terrein. Andere eigenschappen zijn afweer tegen landmijnen en kogels en bescherming tegen rookgordijnen. Het voertuig kan ook meerdere rookbommen lanceren om het zicht van de vijand te beperken.
67. IAV Stryker – Canada
Producent: General Dynamics Land Systems
Gebruikt door: Amerikaanse leger
Kosten: $5 miljoen*
De Stryker is een ICV—een Infantry Carrier Vehicle. Het maakt deel uit van een familie van 8×8 gepantserde legervoertuigen, die deels zijn afgeleid van de LAV III, een Canadees voertuig. General Dynamics produceert de Strykers voor het Amerikaanse leger. Tot nu toe zijn er 4900 geproduceerd, waarvan 4466 al dienst doen in het leger.
Elke unitv kost zo’n $5 miljoen. De Stryker helpt incidenten met vriendschappelijk vuur te verminderen, met behulp van de uitgebreide computer support. Iedere Stryker is in staat om eigen voertuigen en die van de vijand op te sporen en snel onderscheid te maken. De romp van de Stryker is gemaakt van gehard staal en een keramisch pantser, die bescherming bieden tegen verschillende soorten aanvallen.
68. PL-01 Stealth Tank – Polen
Producent: OBRUM
Gebruikt door: Poolse leger
Kosten: $22.95 miljoen*
De PL-01 is een lichte tank, en de uitstraling is gelijk aan die van de standaard oorlog tanks. De PL-01 heeft een keramisch pantser dat bescherming biedt op level 5+ (NAVO Standaard). De PL-01 beschikt ook over aanvullende pantser panelen op de romp en schiettoren, die beschermen tegen verschillende projectielen.
De romp van het voertuig biedt bescherming tegen IED’s en landmijnen. Het heeft een dieselmotor met een vermogen van 940 pk en een zeven wiel suspensie. Het voornaamste wapen van de PL-01 is een 120mm of 105mm kanon met onbemande schiettoren, geschikt voor standaard projectielen en anti-tank raketten.
69. T-15 Armata – Rusland
Producent: Уралвагонзавод (UVZ)
Gebruikt door: Russische Landmacht
Kosten: $3.7 miljoen*
De Russische T-15 Armata, ook wel bekend als Object 149, is een zwaar infanterie gevechtsvoertuig gemaakt door de Russische Landmacht. Dit voertuig van 48 ton is uitgerust met composiet van staal en keramiek dat bestand is tegen 1,200-1,400mm kogels. De uitrusting bevat onder andere een 30mm automatisch kanon, 7.62mm coaxiaal machinegeweer, Kornet-EM anti-tank raketten en meer.
De Armata werd voor het eerst gespot 2015 bij repetities voor de parade op de Dag van de Overwinning in Moskou, hoewel de schiettoren op die dag was afgedekt. De Armata is de vervanging voor de MT-LB en BMP-2 platforms, die momenteel ook in gebruik zijn bij de Russische grondtroepen.
70. Leopard 2A – Duitsland
Producent: Krauss-Maffei
Gebruikt door: Duitse leger
Kosten: $7.28 miljoen*
De Leopard is al even in omloop en dateert uit de jaren zeventig, toen het werd ontwikkeld door Krauss-Maffei. Het bedrijf ontwikkelde het destijds voor het West Duitse leger, en nu is het natuurlijk in gebruik bij het algemene Duitse leger. Iedere unit kost bijna $7.3 miljoen om te produceren.
Er zijn 3600 van deze voertuigen gebouwd sinds 1979. De Leopard 2A, de hedendaagse uitvoering, zal de dienst verlaten in 2030. De vervanger zal niet alleen een opvolger zijn van de Leopard 2A, maar ook van de Leclerc tanks. Het ontwerp en de ontwikkeling van de opvolger zal een samenwerking worden tussen Duitsland en Frankrijk.
71. M1A2 Abrams – VS
Producent: General Dynamics Land Systems
Gebruikt door: Amerikaanse leger, Amerikaanse Marine.
Kosten: $8.92 miljoen*
De M1A2 Abrams is een derde generatie gevechtstank die is ontworpen door General Dynamics Land Systems voor het Amerikaanse leger. De Abrams is ontworpen voor gevechten aan de grond in moderne oorlogsvoering. Nu is het een van de zwaarste tanks die worden gebruikt, met een gewicht van bijna 64 duizend kilo.
De Abrams, vernoemd naar Generaal Creighton Abrams, heeft meerdere nieuwe eigenschappen geïntroduceerd, waaronder een Chobham composiet pantser, een turbinemotor op verschillende brandstoffen, een separate munitieopslag die uit te vouwen is, WMD bescherming en een computer afvuursysteem. De tank werd in gebruik genomen in de jaren tachtig en wordt sindsdien ingezet door de VS bij ieder conflict.
72. A-10 Thunderbolt II “Warthog” – VS
Producent: Fairchild Republic (nu M7 Aerospace)
Gebruikt door: Duitsland, Zuid Korea, VK, Amerikaanse luchtmacht
Kosten: $184 miljoen*
De A-10 Thunderbolt II, ook wel de “ Warthog” of “The Hog” genoemd door Amerikaanse militairen, is een korte afstands gevechtsvliegtuig. De Warthog beschikt over 550 kilo aan titanium pantser, dat de systemen en de cockpit van het vliegtuig beschermt, zodat de Hog zonder problemen bestand is tegen verschillende aanvallen.
De Warthog kan opstijgen en landen op zeer korte afstanden, wat inhoudt dat het vliegtuig kan worden ingezet dicht bij de frontlinie. De Warthog’s A-10A, voor een enkele bestuurder, is de enige versie die ooit is geproduceerd. De Warthog heeft geen verdere toekomst, hoewel hij al sinds de jaren zeventig in omloop is. De verwachting is dat de A-10 dienst kan doen tot 2040.
73. Ranger 2 AMPV – VS
Producent: MEGA Defense
Gebruikt door: Amerikaanse leger
Kosten: $1.8 miljoen*
De MEGA Defense Ranger 2 AMPV is in 2020 nog steeds in ontwikkeling, maar het lijkt erop dat het Amerikaanse leger de eerste afnemer zal zijn van dit licht gepantserde, zwaar beschermde 4×4 voertui. Volgens MEGA is de Ranger ontworpen voor een betere bescherming van de bemanning, betere overleving capaciteit, betere manoeuvre en grotere betrouwbaarheid.
De MEGA Ranger II is flexibel inzetbaar voor meerdere missies zelfs in zeer zwaar terrein. Deze voertuigen hebben 6×6 en 4×4 chassis variaties. Er is ook een optioneel AEAV (Advance Electric Armored Vehicle) systeem, waardoor de Ranger II kan werken zonder benzine, een optie die veel kosten kan besparen voor het leger.
74. A4 AVL 4×4 – Frankrijk
Producent: Auverland (Panhard)
Gebruikt door: Franse leger
Kosten: $220,000* ($300,000* met ontwikkelingskosten)
De A4 AVL 4×4 is, zoals Frankrijk het noemt, een Petite Vehicule Protégé, of een “klein verdedigingsvoertuig”. Deze lichte, gepantserde 4×4 kan voor meerdere doeleinden worden ingezet en wordt gebruikt door het Franse leger. Het voertuig is gemaakt door Auverland (nu eigendom van Panhard). Het is een opvolger van de P4, gemaakt door Peugeot.
De A4 is ontworpen voor verkenningsmissies, detectie en communicatie, maar ook om personen en wapens te transporteren. Tot nu toe zijn er 1133 geproduceerd sinds 2008. Door het modulaire ontwerp kunnen er zitplaatsen worden toegevoegd of verwijderd, en de A4 kan zelfs worden aangepast naar een truck. Het biedt Level II bescherming voor de bemanning, en de vloer is bestand tegen landmijnen.
75. ACEC Cobra – België
Producent: ACEC SA
Gebruikt door: Belgische leger
Kosten: Onbekend
De ACEC Cobra, gemaakt door ACEC SA, is een tracked APC met amfibie eigenschappen. Het concept is gelijk aan dat van de BTR-50. Het is in gebruik bij het Belgische leger. De nieuwe variant van het voertuig is lichter en biedt meer ruimte. Het uiteindelijke ontwerp werd voltooid in oktober 1985.
Jarenlang werd het echter niet in gebruik genomen, omdat er een einde kwam aan de Koude Oorlog vlak nadat het ontwerp werd voltooid. Het voertuig staat bekend om de uitstekende transmissie, waardoor het uitstekend te manoeuvreren is. Het voertuig biedt bescherming tegen verschillende projectielen, kleine vuurwapens en granaatscherven.
76. Paramount Marauder – Jordanië
Producent: Paramount Group
Gebruikt door: Jordanese strijdkrachten, Azerbaijan, Kazachstan, Singapore
Kosten: $485,000*
De Marauder is geproduceerd door de Zuid-Afrikaanse Paramount Group. Het is een anti-mijn gepantserd voertuig dat werd gelanceerd in Abu Dhabi tijdens de grootste wapententoonstelling in het Midden-Oosten. Het voertuig is ontworpen voor stedelijke gebieden en is beschikbaar in een 4×4 of 6×6 configuratie.
De Marauder heeft klanten als de Jordanese strijdkrachten, Azerbeidzjan, Kazachstan en Singapore. Het laadvermogen van het voertuig biedt plaats aan meerdere wapensystemen, zoals machinegeweren, kanon wapens, raketten en controle systeem. De Marauder kan tevens worden ingesteld om mortieren af te vuren vanaf de schiettoren. Een bemanning van twee is vereist en het voertuig biedt plek aan acht passagiers.
77. Hagglunds Bandvagn 206 – Zweden
Producent: BAE Global Combat Systems
Gebruikt door: Zweedse leger
Kosten: $4.81 miljoen*
De Hagglunds Bandvagn 206 is momenteel in gebruik bij het Zweedse leger. Dit legervoertuig is geschikt voor alle soorten terreinen. Hagglunds, onderdeel van BAE, ontwikkelde het voertuig met twee units. Het voertuig biedt plek aan zeventien passagiers.
Elke trailer unit kan worden aangepast aan verschillende doeleinden. De Bandvagn 206 begon de ontwikkeling in de jaren zeventig en het duurde enkele jaren voordat de Zweedse strijdkrachten het voertuig in gebruik namen voor militaire missies. Er is ook een ambulance versie, de 206A, die geschikt is voor het vervoeren van brancards, zodat het bij de strijd kan worden ingezet voor medische noodgevallen. De wegligging van de 206’s zorgt ervoor dat het voertuig geschikt is voor verschillende zware omstandigheden.
78. Denel Casspir – Zuid-Afrika
Producent: Denel
Grootste gebruikers: Politie Zuid-Afrika
Kosten: € 300.000 – € 550.000*
De Casspir is een MRAP die sinds de jaren tachtig wordt gebruikt door de politie en het leger van Zuid-Afrika. Een MRAP is een voertuig met vierwielaandrijving, dat wordt gebruikt om troepen te vervoeren. In een MRAP is plek voor twee bemanningsleden en twaalf extra soldaten met hun uitrusting.
De Casspir was uniek toen deze voor het eerst werd geproduceerd, en heeft de Amerikaanse Mariniers geholpen om richtlijnen te ontwikkelen voor nieuwe, eigentijdse ‘Mine-Resistant Ambush Protected Vehicles’. Het unieke kenmerk van de Casspir was dat het passieve verdediging tegen mijnen mogelijk maakte, omdat de stalen carrosserie van het voertuig hoog van de grond werd opgeheven om de passagiers te beschermen bij een ontploffing.
79. Hatehof Wolf – Israël
Producent: Carmor (Hatehof)
Grootste gebruikers: Israëlische strijdkrachten
Kosten: Onbekend
De Israelische strijdkrachten hadden interesse in de Hatehof (toen Carmor) Wolf toen ze zich realiseerden dat ze moesten upgraden naar een beter uitgerust voertuig voor het vervoeren van soldaten tijdens missies in stedelijke omgevingen. De IMD bestelde 150 stuks van de Wolf Armoured Vehicles voor stadsgevechten.
De Wolf biedt betere bescherming dan de Bardelas M113, waardoor de IDF een hoognodige upgrade krijgt. De Wolf heeft de snelheid en wendbaarheid van een vrachtwagen en beschikt over APC-bepantsering. Deze eigenschappen zijn allemaal nodig bij situaties van lage intensiteit. Het chassis van de Wolf is ontworpen naar voorbeeld van het chassis van een Ford F-550 pick-uptruck en heeft een V8 motor.
80. SA-8 Gecko – Rusland
Producent: P.M. Chukadov
Grootste gebruikers: Legers van het Midden-Oosten, Russische Leger
Kosten: € 48,44 miljoen – € 60,55 miljoen*
De 9K33 Osa heeft de NAVO-codenaam “SA-8 Gecko”. De Gecko is een luchtdoelraketsysteem ontworpen voor functioneren op lage hoogte, met een hoge mobiliteit en voor korte afstanden. De Sovjets ontwikkelden de Gecko in de jaren zestig en begin jaren zeventig werd het systeem in gebruik genomen. Exporteurs noemen het systeem Romb.
De Gecko was de eerste in zijn soort. Het was een nieuw raketsysteem voor luchtverdediging, dat gevechtsradars geïntegreerd in het voertuig had. De Gecko weegt 17,5 ton en er zijn vijf soldaten nodig om het systeem te bedienen. De voertuigen zijn bijna allemaal geproduceerd in de Znamya Truda-fabriek. Tot 1988 zijn er 1200 geproduceerd. De productie kwam stil te liggen tegen het einde van de Sovjet-Unie.
81. Komatsu LAV – Japan
Producent: Komatsu
Grootste gebruikers: Japan Self-Defense Force
Kosten: € 270.000*
De Komatsu is het enige voertuig dat de Japan Self-Defense Force gebruikt. Het is een licht gepantserd voertuig dat voor het eerst werd geproduceerd in 2002. De Komatsu LAV (fabrieksnaam: KU50W) is vergelijkbaar met de Panhard VBL, die wordt gebruikt door het Franse leger, maar de Komatsu LAV heeft vier deuren en een veel grotere cabine, voor het vervoeren van soldaten.
De KLAV was voor het eerst te zien in Koeweit, toen de JGSDF het voertuig naar het Iraakse Samawah stuurde voor humanitaire operaties. De KLAV had de voorkeur boven Toyota High Mobility Vehicles en Mitsubishi Light Trucks, omdat deze geen bescherming bieden tegen handvuurwapens.
82. NORINCO Type 92 – China
Producent: Norinco
Grootste gebruikers: People’s Liberation Army (China)
Kosten: Onbekend
De Norinco Type 92, ook wel bekend als de WZ-551, is een zwaar bewapend voertuig voor het transporteren van manschappen. De 92 bestaat eigenlijk uit twee verschillende soorten voertuigen, die beide worden gebruikt door het Chinese Volksbevrijdingsleger. De 92 verscheen voor het eerst halverwege de jaren tachtig.
De eerste versies waren echter naar tevredenheid van het Chinese leger, dat het ontwerp aan liet passen om het chassis te verbeteren. De nieuwe en verbeterde versie van de 92 werd bijna tien jaar later, in 1995, in gebruik genomen door het leger. Het amfibievoertuig kan in het water worden bestuurd met behulp van omhulde propellers. Het platform in de Type 92 is gelijk aan die van de Mercedes-Benz 2026-truck.
83. ERC 90 Sagaie – Frankrijk
Producent: Panhard
Grootste gebruikers: French Armed Forces
Kosten: € 333.016* (kosten voor het pantser)
De ERC 90 Sagaie, geproduceerd door Panhard, is een zeswielige pantserwagen die wordt gebruikt door het Franse leger. De ERC is NBC-proof, zeer wendbaar en amfibisch. Veel verschillende modellen van de 90 werden getest, maar slechts twee werden goedgekeurd voor productie: de Sagaie en de Lynx.
Het belangrijkste verschil tussen de Lynx en Sagaie is de koepel, evenals het 90 mm kanon op het voertuig. Sagaie is het Franse woord voor “assegai”, een bepaald soort Afrikaanse speer. De Sagaie bestaat al sinds 1975 en er zijn honderden van deze voertuigen met een gewicht van 8,3 ton gebouwd. De Sagaie is altijd te zien op Franse militaire parades.
84. Nurol Edjer Yalcin – Turkije
Producent: Nurol Makina
Grootste gebruikers: Legers van Hongarije, Senegal, Marokko, Tunesië, Turkije, Oezbekistan en Qatar
Kosten: € 600.000*
De Nurol Edjer Yalcin is één van de gepantserde voertuigen die zijn geproduceerd door Nurol Makina, een Turks bedrijf in militaire goederen. “Edjer” betekent “Draak” in het Turks. De Nurol Edjer Yalcin is een 4×4 gepantserd gevechtsvoertuig. Het voertuig is veel nieuwer dan veel andere voertuigen op deze lijst, aangezien de massaproductie pas in 2014 begon.
De Yalcin heeft een V-vormige romp, waarin de zitplaatsen zijn beschermd tegen explosies, zijn zwevende vloerplaten zijn geïntegreerd, die bescherming bieden tegen IED’s en mijnen. In de Yalcin is plek voor maximaal elf personen en kan een laadvermogen van vier ton dragen. De Yalcin werd twee jaar lang ontwikkeld en getest voordat Turkije hem goedkeurde voor productie.
85. Nexter SERVAL – Frankrijk
Producent: Nexter en Texelis
Grootste gebruikers: Franse leger
Kosten: € 1,21 miljoen*
De SERVAL is een redelijk nieuw voertuig, ontwikkeld door Nexter en Texelis, twee bedrijven die het Franse leger eind 2020 selecteerde voor het produceren van een nieuw gepantserd voertuig. De SERVAL is een multifunctioneel gepantserd voertuig met een gewicht van vijftien ton. In veel opzichten is het vergelijkbaar met de SCORPION, hoewel het veel nieuwe functies heeft.
Het heeft dezelfde elektronische kern van de SCORPION en SICS, maar is zelfs nog flexibeler, met een groter laadvermogen. De SERVAL is bedoeld als aanvulling op de GRIFFON in gevechtszones. Nexter en Texelis worden nog steeds gevraagd voor dit gepantserde voertuig en de eerste 364 SERVAL’s werden besteld in januari 2021.
86. Pereh – Israël
Producent: Rafael Advanced Defense Systems
Grootste gebruikers: Israel Defense Forces
Kosten: Onbekend
De Israel Defense Forces maakt gebruik van de Pereh, een geleide raketdrager met de vorm van een tank. Het voertuig bestaat al sinds de jaren tachtig, maar werd tot juni 2015 onder strikte classificatie gehouden, totdat de Pereh eindelijk werd vrijgegeven.
De tankvernietiger heeft dezelfde romp als de Magach 5, maar met een vergrote koepel en twaalf Spike-raketten in een raketwerper aan de achterkant. De draagraket is vermomd als geschutskoepel. De Pereh is de afgelopen drie decennia bij vrijwel elke Israëlische militaire operatie gebruikt, hoewel er maar weinig foto’s zijn van het voertuig.
87. Otokar Cobra – Turkije
Producent: Otokar
Grootste gebruikers: Turkse leger
Kosten: € 600.000*
De Cobra is een van de militaire voertuigen van Otokar, gebruikt door de Turkse strijdkrachten. De Cobra heeft een monocoque stalen V-vormige romp die beschermt tegen scherven van artilleriegranaten, handvuurwapens en, tot op zekere hoogte, tegen tankmijnen, IED’s en antipersoonsmijnen. De voorste wielkasten van de Cobra zijn speciaal ontworpen om zich terug te trekken in het geval van een explosie, waarna explosiezakken vrijkomen.
Dit gepantserde voertuig is van een zware categorie. In 2016 gingen beelden van een poging tot aanval op een Otokar Cobra viraal, toen de Cobra een voltreffer van een RPG overleefde. De bemanning binnen was volledig ongedeerd.
88. Zil 131 Hyd – Rusland
Producent: ZiL
Grootste gebruikers: Sovjet Unie (Nu de Russische strijdkrachten)
Kosten: € 66.390 – € 75.484*
De ZIL-131 is geproduceerd door ZiL, oorspronkelijk voor de Sovjet-Unie. Het is een 3,5-tons, 6×6 legertruck die werd gebruikt voor het transport van militaire goederen. Er zijn enkele varianten op de ZIL-131, waaronder een kiepwagen, trekker-oplegger, brandstoftruck en een 6×6 die wordt gebruikt om een vierwielige aanhanger te trekken.
De 131 is ook een platform voor de 9P138, een raketwerper met dertig buizen gebaseerd op de BM-21 Grad. De ZIL-131 werd voor het eerst geïntroduceerd halverwege de jaren zestig en was in productie bij AMUR, een vrachtwagenfabriek, tot 2012. In 2012 was AMUR genoodzaakt om faillissement aan te vragen en te sluiten. Deze vrachtwagens kostten in de jaren zestig € 7.300 – € 8.300 om te produceren.
89. Ratel 20 IFV 6 X 6 – Zuid Afrika
Producent: Springfield Bussing, Sandock Austral
Grootste gebruikers: Legers van het Midden-Oosten, Zuid-Afrika, Kameroen en Marokko
Kosten: Onbekend
De Ratel 20 IFV 6×6 is een Zuid-Afrikaans infanteriegevechtsvoertuig, de eerste in zijn soort die wereldwijd in gebruik werd genomen. De basis van de 20 IFV is een MAN-vrachtwagenchassis. Het voertuig werd ontworpen toen het Zuid-Afrikaanse leger vroeg om een LAV die geschikt zou zijn voor de eisen van aanvallen die strategische mobiliteit en maximale vuurkracht vereisen.
Het ontwerp van de jaren 20 was eenvoudig en zuinig, maar hielp de logistieke inspanning te verminderen die nodig was om zware gevechtsvoertuigen in minder ontwikkelde gebieden te laten rijden. De 20 was een zeer invloedrijk concept, met destijds innovatieve functies zoals een mijnbestendige romp, een groter werkbereik en een hightech autocannon.
90. Kettenkrad – Duitsland
Producent: NSU
Grootste gebruikers: Nazi Duitsland
Kosten: € 135.000* (verkoopprijs)
De Kettenkrad, ook wel bekend als de Kettenkraftrad HK 101, was een halfrupsmotor met één voorwiel die werd gebruikt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het begon als een lichte tractor die werd gebruikt door Duitse luchtlandingstroepen. De Kettenkrad is ontworpen om niet per parachute te worden afgeleverd, maar door een landende Ju 52.
De Kettenkrad was het lichtste Duitse militaire voertuig dat in massa werd geproduceerd en dat ooit de Schachtellaufwerk-wielen gebruikte. De Kettenkrad, ontworpen door NSU, was in gebruik van 1938 tot 1948. Toen nazi-Duitsland in elkaar stortte, werd de Kettenkrad voornamelijk gebruikt voor banen in de landbouw, nadat deze uit militaire dienst was gehaald. De Kettenkrad kwam in actie aan het westelijk front en in het noorden van Afrika.
91. RM-70 – Tsjechië
Producent: Raketomet
Grootste gebruikers: Tsjecho-Slowaakse leger
Kosten: € 2,000*
De RM-70 is een zelfrijdende meervoudige raketwerper, oorspronkelijk uit Tsjecho-Slowakije. De RM-70 is een zwaardere variant van de BM-21 Grad en biedt verbeterde prestaties ten opzichte van het eerdere raketsysteem, dat werd geïntroduceerd aan het begin van de jaren zeventig.
De RM-70 was destijds nieuw voor het Tsjechische leger omdat hij veertig extra 120 mm-raketten kon vervoeren. De prestaties van de RM-70 zijn vergelijkbaar met die van de Grad wat betreft bereik en snelheid, en hij kan salvo’s en individuele raketten afvuren, voornamelijk door middel van indirect vuur. Het met staal gepantserde 8×8 voertuig vereist een bemanning van zes personen.
92. Vespa 150 TAP – Frankrijk
Producent: ACMA
Grootste gebruikers: Franse leger
Kosten: € 7.500*
De Vespa 150 TAP is zonder twijfel een van de meer uniek uitziende voertuigen van deze lijst. Het voertuig is gemaakt in de jaren vijftig, van een Vespa-scooter die werd gebruikt door Franse parachutisten. Het werd geproduceerd door ACMA, destijds de erkende Vespa-monteur in Frankrijk.
De 150 TAP had een gemonteerd M20 75 mm terugslaggeweer, een licht antipantserwapen gemaakt in Amerika. Het wapen was licht in vergelijking met een 75 mm kanon, maar met de HEAT kernkop kon het nog steeds door een pantser van 100 mm dikte dringen. De scooters werden in paren aan een parachute gedropt, samen met twee man. Het pistool werd op de ene Vespa gedragen en de munitie op de andere.
93. Kugelpanzer – Japan
Producent: Onbekend
Grootste gebruikers: Nazi Duitsland, Japanese Keizerrijk (Kwantung leger)
Kosten: Onbekend
“Kugelpanzer” betekent “kogelvormige tank” in het Duits, en dat was ook precies wat de Kugelpanzer was. De ronde tank was een gepantserd eenmansvoertuig dat werd gebruikt door nazi-Duitsland en het Japanse rijk (ook wel het Kwantung-leger genoemd) tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Chinees-Japanse oorlog.
De geschiedenis van de Kugelpanzer is redelijk duister. Er is niet veel over bekend, behalve dat er maar één daadwerkelijk door de Japanners is gebruikt. De machine zelf is een mysterie, als gevolg van het ontbreken van gegevens en de slechte staat van het enige overgebleven model. Het voertuig van 1,8 ton werd gebruikt voor lichte verkenning, aangezien het pantser slechts 5 mm dik was. Veel meer is er niet bekend.
94. Surcouf – Frankrijk
Producent: Cherbourg Arsenal
Grootste gebruikers: Franse marine, vrije Franse zeestrijdkrachten
Kosten: € 500 miljoen – € 1 miljard*
Deze onderzeeër werd gebruikt door de Franse marine en de vrije Franse zeestrijdkrachten. De Surcouf deed dienst tijdens de Tweede Wereldoorlog, tot ze half februari 1942 zonk midden op zee. Ze is gezonken in de Caribische Zee, wat aanleiding gaf tot allerlei speculaties over de Bermudadriehoek.
Surcouf is mogelijk in aanvaring gekomen met een Amerikaans vrachtschip, dat ook verloren zou zijn gegaan tijdens het ongeluk. Het was de grootste kruiseronderzeeër die de Franse zeestrijdkrachten op dat moment hadden, en haar ondergang kwam als een schok. Tot dusver is nog niemand naar beneden gedoken om de locatie van het wrak te bevestigen, maar als de locatie klopt, ligt het wrak zo’n 1160 meter onder het zeeoppervlak.
95. BV XCH-62 – VS
Producent: Boeing Vertol
Grootste gebruikers: U.S Army (Prospect)
Kosten: n.v.t. (nooit geproduceerd)
De BV XCH-62, ontworpen door Boeing Vertol en ook wel Model 301 genoemd, was een heavy-lift helikopter ontworpen voor het Amerikaanse leger. Het werd goedgekeurd in de jaren zeventig en vervolgens is er slechts één prototype gemaakt van het militaire voertuig. Het ontwerp verdween in 2005 officieel in de prullenbak.
De XCH-62 was aanvankelijk bedoeld om de Chinook te versterken, die in het niet viel bij het laadvermogen van de zware helikopters van de Sovjet-Unie. De Chinook had een laadvermogen van slechts 12.700 kilo, terwijl Sovjet-helikopters 20.000 kilo konden tillen. De XCH-62 vond men te duur, hoewel er wel verschillende pogingen waren om het project toch af te ronden. Het congres weigerde in 1989 om het project te financieren (71 miljoen euro was te veel voor één helikopter), en sindsdien ging het bergafwaarts.
96. Carmel Tank – Israël
Producent: Elbit Systems, Israel Aerospace Industries
Grootste gebruikers: Israel Defense Forces
Kosten: Onbekend
De Israel Defense Forces beseften dat ze na 2014 een nieuw type tank nodig hadden, omdat de zwaar gepantserde voertuigen die ze gebruikten de smalle straten van de stad met moeite doorkwamen. Zo ontstond het idee van de Carmel Tank. Momenteel zijn er drie prototypes in productie voor deze tank voor stedelijke oorlogsvoering.
De Carmel zal veel smaller zijn dan een normale tank, hoewel hij aan de bovenkant wel een geschutskoepel zal hebben voor wapens. Nieuwe technologieën van de Carmel zijn onder meer een modulair transparant pantser, IED-waarschuwings- en neutralisatiesystemen, hybride motoren en coöperatieve actieve bescherming van de volgende generatie. In de Carmel kan een bemanning van twee personen rijden met een gesloten luik, terwijl ze toch het hele veld (of stadsstraat) kunnen overzien.
97. Bartini Beriev VVA-14 – Sovjet UnieC
Producent: Beriev, Robert Bartini
Grootste gebruikers: Sovjet Unie
Kosten: € 1,2 miljoen*
De Bartini Beriev VVA-14 was een ekranoplan effectvoertuig, bedoeld als een amfibisch vliegtuig met VTOL-opties. Het door de Sovjets ontwikkeld begin jaren zeventig. De VVA-14 was ontworpen om vanaf het water op te stijgen en vervolgens met hoge snelheid te vliegen over een lange afstand.
Het zou efficiënt kunnen vliegen aan de oppervlakte van de zee maar ook op grote hoogte. De VVA-14 is ontworpen door Robert Bartini, die de opdracht kreeg een vaartuig te bedenken dat in staat zou zijn om de in Amerika gemaakte Polaris raketonderzeeër te vernietigen. Er werden twee prototypes gemaakt, maar het project kwam uiteindelijk niet van de grond.
98. BRDM-2 – Rusland
Producent: V.K. Rubtsov, GAZ
Grootste gebruikers: Russische leger en 37 andere landen
Kosten: € 12.100* (verkoopprijs)
De BRDM-2 is een gepantserde amfibische patrouillewagen die momenteel door Rusland en vroeger door de Sovjet-Unie wordt gebruikt. De Boevaya Razvedyvatelnaya Dozornaya Mashina is geëxporteerd naar veel verschillende landen en wordt nog steeds gebruikt door achtendertig van deze landen, inclusief het land van oorsprong.
De BRDM-2 is op dezelfde manier bewapend als een BTR-60PB gepantserd voertuig voor het vervoeren van mankrachten. Het beschikt wel over zware bewapening, maar het is een voertuig met vele gebreken. De enige manier om naar binnen en naar buiten te gaan is via de voorste luiken, wat betekent dat het bijna onmogelijk is om het voertuig te verlaten tijdens gevechten, aangezien dit de bemanningsleden rechtstreeks in de vuurlinie zou plaatsen. Er zijn wel aanpassingen geweest, maar deze fout blijft bestaan bij de meeste BRDM’s.
99. SHKH VZ.77 DANA – Tsjechië
Producent: Konstrukta Trencin, ZTS Dubnica nad Váhom
Grootste gebruikers: Czechoslovak People’s Army
Kosten: € 6.056* (verkoopprijs)
De SHKH VZ.77 DANA behoort tot de DANA-familie van zelfrijdende artilleriestukken op wielen. De VZ.77 is een Slowaakse upgrade van de DANA. Dit voertuig beschikt over een grotere nauwkeurigheid en een hogere vuursnelheid. De Slowaakse upgrade heeft een nieuw besturingssysteem waardoor een kleinere bemanning mogelijk is, vier in plaats van vijf personen, en een hogere efficiëntie biedt bij gevechten.
De DANA is eind jaren zeventig ontworpen door Konstrukta Trencin. Hiermee kreeg het Tsjechoslowaakse Volksleger een zelfrijdend, inheems en indirect vuur ondersteunend wapen. Het inheemse karakter van de DANA zorgde ervoor dat de Tsjechoslowaken geen 2S3 Akatsiya SPG van de Sovjet-Unie hoefden te kopen, dus de regering was gelijk enthousiast over de ontwikkeling.
100. Carmor Mantis – Israël
Producent: Carmor
Grootste gebruikers: Israel Defense Forces
Kosten: Onbekend
Carmor, voorheen Hatehof, maakt militaire voertuigen voor de Israel Defense Forces, zoals gepantserde voertuigen, speciale aanhangwagens, tankwagens, brandweerwagens, tankwagens voor vliegtuigen en meer. De Carmor Mantis is zo’n militair voertuig van het bedrijf, en dit voertuig brengt jaarlijks bijna 250 miljoen euro aan inkomsten op.
De Mantis is een tactisch gepantserd gevechtsvoertuig. Carmor ontwierp de Mantis om IDF-eenheden in de frontlinie te voorzien van hoogwaardige, multi-roll platforms die in staat waren om een verscheidenheid aan missies te voltooien. De Mantis is nog steeds in productie sinds de onthulling in 2018, toen The Drive het een “futuristisch, Lego-achtig” voertuig noemde. Carmor verklaarde dat het voertuig “voldeed aan de wereldwijde vraag” naar LAV’s toen het bedrijf met het concept voor de Mantis kwam.
101. Air Force One
Producent: Boeing
Grootste gebruikers: President van de Verenigde Staten
Kosten: € 5 miljard*
De Air Force One is misschien geen gevechtsvliegtuig, maar het is nog steeds een belangrijk militair vliegtuig in tijden van crisis. Hoewel de roepnaam sinds 1953 niet is veranderd, is het vliegtuig zelf sindsdien wel meerdere keren aangepast.
Er wordt geschat dat de huidige versie rond de € 5 miljard zou kosten, een indrukwekkend bedrag. Vliegtuig fanaten met arendsogen zullen hebben gezien dat Air Force One af en toe wordt vergezeld door straaljagers, maar dit hangt van veel dingen af, zoals de locatie van het vliegtuig en of er voorafgaand aan de vlucht enige andere reden tot bezorgdheid is geweest.
102. Z-MAG All-Terrain Vehicle – Israël
Producent: Israel Aerospace Industries
Grootste gebruikers: IDF
Kosten: € 31 miljoen projectkosten*
Israel Aerospace Industries is de fabrikant van de Z-MAG, die het publiek heeft geboeid met het vermogen om zelfs over de meest extreme terreinen te manoeuvreren. Het is ontworpen voor de IDF en zijn manoeuvreer eenheden. De IDF heeft een contract getekend met IAI en als de off-roader bevalt, zal het de komende jaren meer van deze voertuigen kopen.
IAI lijkt zeker optimistisch over de toekomst met de IDF, aangezien de militaire fabrikant ongeveer € 31 miljoen in het project heeft geïnvesteerd en een lopende band aan het maken is voor de “Z-voertuigen”. Op dit moment heeft de IDF negen Z-Mags in werking. Als het goed gaat, worden er nog eens 21 besteld.
Duurste militaire voertuigen ter wereld - Investing Magazine NL
Geen opmerkingen:
Een reactie posten